Налоговый кодекс Республики Беларусь
от 19 декабря 2002 года. Общая часть.

У Агульную частку Падатковага кодэкса ўнесены дапаўленні і змяненні:

Законам Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З
Аб унясеннi дапаўненняў i змянення ў Агульную частку Падатковага кодэкса Рэспублiкi Беларусь
i змяненняў у Закон Рэспублiкi Беларусь «Аб увядзеннi ў дзеянне Агульнай часткi
Падатковага кодэкса Рэспублiкi Беларусь»

Законам Рэспублікі Беларусь ад 1 студзеня 2004 года №260-З
"Аб унясеннi змяненняў i дапаўненняў у некаторыя заканадаўчыя акты Рэспублiкi Беларусь па пытаннях падаткаабкладання"

Законам Рэспублікі Беларусь ад 3 жніўня 2004 года №309-З
"Аб унясеннi змяненняў у некаторыя законы Рэспублiкi Беларусь і прызнанні страціўшымі сілу асобных палажэнняў законаў Рэспублікі Беларусь па пытаннях падаткаабкладання"

Законам Рэспублікі Беларусь ад 29 кастрычніка 2004 года №319-З
"Аб унясеннi змяненняў у некаторыя законы Рэспублiкi Беларусь у сувязі з аптымізацыяй сістэмы рэспубліканскіх органаў дзяржаўнага кіравання"

Законам Рэспублікі Беларусь ад 18 лістапада 2004 года №338-З
"Аб унясеннi дапаўненняў і змяненняў у некаторыя заканадаўчыя акты Рэспублiкi Беларусь па пытаннях падаткаабкладання"

Падатковы кодэкс
Рэспублiкi Беларусь

Прыняты Палатай прадстаўнiкоў 15 лiстапада 2002 года

Адобраны Саветам Рэспублiкi 2 снежня 2002 года

АГУЛЬНАЯ ЧАСТКА

РАЗДЗЕЛ I

АГУЛЬНЫЯ ПАЛАЖЭННI

Глава 1

Асноўныя палажэннi

Артыкул 1. Адносiны, якiя рэгулююцца гэтым Кодэксам

1. Гэты Кодэкс устанаўлiвае сiстэму падаткаў, збораў (пошлiн), якiя спаганяюцца ў бюджэт Рэспублiкi Беларусь, асноўныя прынцыпы падаткаабкладання ў Рэспублiцы Беларусь, рэгулюе ўладныя адносiны па ўстанаўленню, увядзенню, змяненню, спыненню дзеяння падаткаў, збораў (пошлiн) i адносiны, што ўзнiкаюць у працэсе выканання падатковага абавязацельства, ажыццяўлення падатковага кантролю, абскарджання рашэнняў падатковых органаў, дзеянняў (бяздзеяння) iх службовых асоб, а таксама ўстанаўлiвае правы i абавязкi плацельшчыкаў, падатковых органаў i iншых удзельнiкаў адносiнаў, якiя рэгулююцца падатковым заканадаўствам.

2. Iнстытуты, паняццi i тэрмiны грамадзянскага i iншых галiн права, якiя выкарыстоўваюцца ў гэтым Кодэксе, прымяняюцца ў тых значэннях, у якiх яны выкарыстоўваюцца ў гэтых галiнах права, калi iншае не ўстаноўлена гэтым Кодэксам.

Артыкул 2. Асноўныя прынцыпы падаткаабкладання ў Рэспублiцы Беларусь

1. Кожная асоба абавязана плацiць законна ўстаноўленыя падаткi, зборы (пошлiны), па якiх гэта асоба прызнаецца плацельшчыкам.

2. Нi на кога не можа быць ускладзены абавязак плацiць падаткi, зборы (пошлiны), а таксама iншыя ўзносы i плацяжы, якiя маюць устаноўленыя гэтым Кодэксам прыкметы падаткаў, збораў (пошлiн), не прадугледжаныя гэтым Кодэксам або ўстаноўленыя ў iншым парадку, чым гэта вызначана Канстытуцыяй Рэспублiкi Беларусь, гэтым Кодэксам, прынятымi ў адпаведнасцi з iм законамi, што рэгулююць пытаннi падаткаабкладання, актамi Прэзiдэнта Рэспублiкi Беларусь.
(Пункты 1 і 2 артыкула 2 Кодэкса у рэдакцыі пункта 1 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

3. Падаткаабкладанне ў Рэспублiцы Беларусь грунтуецца на прызнаннi ўсеагульнасцi i роўнасцi.

4. Не дапускаецца ўстанаўленне падаткаў, збораў (пошлiн) i льгот па iх аплаце, якiя наносяць шкоду нацыянальнай бяспецы Рэспублiкi Беларусь, яе тэрытарыяльнай цэласнасцi, палiтычнай i эканамiчнай стабiльнасцi, у тым лiку якiя парушаюць адзiную эканамiчную прастору Рэспублiкi Беларусь, абмяжоўваюць свабодны рух фiзiчных асоб, перамяшчэнне тавараў (работ, паслуг) або фiнансавых сродкаў у межах тэрыторыi Рэспублiкi Беларусь цi якiя ствараюць у парушэнне Канстытуцыi Рэспублiкi Беларусь i прынятых у адпаведнасцi з ёю заканадаўчых актаў iншыя перашкоды для ажыццяўлення прадпрымальнiцкай i iншай дзейнасцi арганiзацый i фiзiчных асоб, акрамя забароненай заканадаўчымi актамi.

5. Дапускаецца ўстанаўленне асобых вiдаў мытных пошлiн або дыферэнцыраваных ставак мытных пошлiн у залежнасцi ад краiны паходжання тавараў у адпаведнасцi з гэтым Кодэксам i мытным заканадаўствам.

6. (Пункт 6 не прыводзiцца як не ўступiўшы ў сiлу.)*

Артыкул 3. Падатковае заканадаўства Рэспублiкi Беларусь

1. Падатковае заканадаўства Рэспублiкi Беларусь — сiстэма прынятых на падставе i ў адпаведнасцi з Канстытуцыяй Рэспублiкi Беларусь нарматыўных прававых актаў, якая ўключае:

гэты Кодэкс i прынятыя ў адпаведнасцi з iм законы, што рэгулююць пытаннi падаткаабкладання;

дэкрэты, указы i распараджэннi Прэзiдэнта Рэспублiкi Беларусь, якiя змяшчаюць пытаннi падаткаабкладання;

пастановы Урада Рэспублiкi Беларусь, якiя рэгулююць пытаннi падаткаабкладання i прымаюцца на падставе i ў выкананне гэтага Кодэкса, прынятых у адпаведнасцi з iм законаў, што рэгулююць пытаннi падаткаабкладання, i актаў Прэзiдэнта Рэспублiкi Беларусь;

нарматыўныя прававыя акты рэспублiканскiх органаў дзяржаўнага кiравання, органаў мясцовага кiравання i самакiравання, якiя рэгулююць пытаннi падаткаабкладання i выдаваюцца ў выпадках i межах, прадугледжаных гэтым Кодэксам, а таксама прынятымi ў адпаведнасцi з iм законамi, што рэгулююць пытаннi падаткаабкладання, актамi Прэзiдэнта Рэспублiкi Беларусь i пастановамi Урада Рэспублiкi Беларусь.

Уключэнне палажэнняў, якiя рэгулююць пытаннi падаткаабкладання, у iншыя акты заканадаўства забараняецца, калi iншае не ўстаноўлена гэтым Кодэксам цi Прэзiдэнтам Рэспублiкi Беларусь.
(Частка другая пункта 1 артыкула 3 Кодэкса у рэдакцыі пункта 2 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

2. Палажэннi нарматыўных прававых актаў, якiя прымаюцца на падставе i ў выкананне гэтага Кодэкса, не могуць супярэчыць палажэнням гэтага Кодэкса, а таксама выходзiць за межы зместу гэтых палажэнняў або прадастаўленых iмi адпаведнаму органу паўнамоцтваў. Палажэннi гэтага пункта не пашыраюцца на акты Прэзiдэнта Рэспублiкi Беларусь, выдадзеныя ў адпаведнасцi з Канстытуцыяй Рэспублiкi Беларусь.
(Пункт 2 артыкула 3 Кодэкса у рэдакцыі пункта 2 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

3. У выпадку разыходжання акта падатковага заканадаўства з Канстытуцыяй Рэспублiкi Беларусь дзейнiчае Канстытуцыя.

4. У выпадку разыходжання дэкрэта або ўказа Прэзiдэнта Рэспублiкi Беларусь з гэтым Кодэксам або iншым законам, якi рэгулюе пытаннi падаткаабкладання, гэты Кодэкс або iншы закон маюць вяршэнства толькi тады, калi паўнамоцтвы на выданне дэкрэта або ўказа былi дадзены законам.

5. У выпадку разыходжання акта падатковага заканадаўства з актам iншай галiны права, якi змяшчае пытаннi падаткаабкладання, прымяняюцца палажэннi акта падатковага заканадаўства, за выключэннем выпадкаў, прадугледжаных пунктамi 3 i 4 гэтага артыкула.

6. Афiцыйнае тлумачэнне палажэнняў акта падатковага заканадаўства ажыццяўляецца ў парадку, устаноўленым заканадаўствам.

7. Прымяненне актаў падатковага заканадаўства па аналогii не дапускаецца.

Артыкул 4. Удзельнiкi адносiнаў, якiя рэгулююцца гэтым Кодэксам
i iншымi актамi падатковага заканадаўства

Удзельнiкамi адносiнаў, якiя рэгулююцца гэтым Кодэксам i iншымi актамi падатковага заканадаўства, з’яўляюцца:

арганiзацыi i фiзiчныя асобы, якiя прызнаюцца ў адпаведнасцi з гэтым Кодэксам плацельшчыкамi;

арганiзацыi i фiзiчныя асобы, якiя прызнаюцца ў адпаведнасцi з гэтым Кодэксам падатковымi агентамi;

Мiнiстэрства па падатках i зборах Рэспублiкi Беларусь i iнспекцыi Мiнiстэрства па падатках i зборах Рэспублiкi Беларусь (далей — падатковыя органы);

Дзяржаўны мытны камiтэт Рэспублiкi Беларусь i мытнi (далей — мытныя органы);

рэспублiканскiя органы дзяржаўнага кiравання, органы мясцовага кiравання i самакiравання, а таксама ўпаўнаважаныя арганiзацыi i службовыя асобы, якiя ажыццяўляюць ва ўстаноўленым парадку, апроч падатковых i мытных органаў, прыём i спагнанне падаткаў, збораў (пошлiн);

Камiтэт дзяржаўнага кантролю Рэспублiкi Беларусь i яго органы (далей — органы дзяржаўнага кантролю), Мiнiстэрства фiнансаў Рэспублiкi Беларусь i мясцовыя фiнансавыя органы (далей — фiнансавыя органы), iншыя ўпаўнаважаныя органы — пры вырашэннi пытанняў, аднесеных да iх кампетэнцыi гэтым Кодэксам i iншым заканадаўствам.

Артыкул 5. Дзеянне палажэнняў мiжнародных дагавораў па пытаннях
падаткаабкладання

1. Рэспублiка Беларусь прызнае прыярытэт агульнапрызнаных прынцыпаў мiжнароднага права i забяспечвае адпаведнасць iм падатковага заканадаўства.

2. Калi нормамi мiжнародных дагавораў, што дзейнiчаюць для Рэспублiкi Беларусь, устаноўлены iншыя нормы, чым тыя, якiя прадугледжаны гэтым Кодэксам i iншымi заканадаўчымi актамi Рэспублiкi Беларусь, то прымяняюцца нормы мiжнароднага дагавора, калi iншае не вызначана нормамi мiжнароднага права.

3. Нормы, якiя рэгулююць пытаннi падаткаабкладання i змяшчаюцца ў мiжнародных дагаворах Рэспублiкi Беларусь, што не ўступiлi ў сiлу, могуць прымяняцца Рэспублiкай Беларусь часова i ў парадку, устаноўленым заканадаўствам аб мiжнародных дагаворах Рэспублiкi Беларусь.

Артыкул 6. Падаткi, зборы (пошлiны)

1. Падаткам прызнаецца абавязковы iндывiдуальна беззваротны плацеж, якi спаганяецца з арганiзацый i фiзiчных асоб у форме адчужэння прыналежных iм на праве ўласнасцi, гаспадарчага вядзення або аператыўнага кiравання грашовых сродкаў у рэспублiканскi i (або) мясцовыя бюджэты.

2. Зборам (пошлiнай) прызнаецца абавязковы плацеж у рэспублiканскi i (або) мясцовыя бюджэты, якi спаганяецца з арганiзацый i фiзiчных асоб, як правiла, у выглядзе адной з умоў здзяйснення ў дачыненнi да iх дзяржаўнымi органамi, у тым лiку мясцовымi Саветамi дэпутатаў, выканаўчымi i распарадчымi органамi, iншымi ўпаўнаважанымi арганiзацыямi i службовымi асобамi, юрыдычна значных дзеянняў, уключаючы прадастаўленне пэўных правоў цi выдачу спецыяльных дазволаў (лiцэнзiй), або ў сувязi з перамяшчэннем тавараў праз мытную гранiцу Рэспублiкi Беларусь.

3. Не з’яўляюцца падаткамi, зборамi (пошлiнамi) плацяжы, якiя ажыццяўляюцца ў рамках адносiнаў, не рэгулюемых гэтым Кодэксам i iншымi актамi падатковага заканадаўства, а таксама плацяжы ў выглядзе штрафаў цi iншых санкцый за парушэнне заканадаўства.

4. Ускоснымi падаткамi прызнаюцца падатак на дабаўленую вартасць i акцызы, калi iншае не ўстаноўлена Прэзiдэнтам Рэспублiкi Беларусь або нормамi мiжнародных дагавораў, якiя дзейнiчаюць для Рэспублiкi Беларусь.

5. Падатак лiчыцца ўстаноўленым у выпадку, калi вызначаны плацельшчыкi i наступныя элементы падаткаабкладання:

аб’ект падаткаабкладання;

падатковая база;

падатковы перыяд;

падатковая стаўка (стаўкi);

парадак вылiчэння;

парадак i тэрмiны платы.

6. Пры ўстанаўленнi збораў (пошлiн) вызначаюцца iх плацельшчыкi i элементы абкладання ў прымяненнi да канкрэтных збораў (пошлiн).

7. Пры ўстанаўленнi падатку, збору (пошлiны) могуць прадугледжвацца падатковыя льготы i падставы для iх выкарыстання плацельшчыкам.
(Артыкул 6 Кодэкса у рэдакцыі пункта 3 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

Артыкул 7. Вiды падаткаў, збораў (пошлiн)

1. У Рэспублiцы Беларусь устанаўлiваюцца рэспублiканскiя падаткi, зборы (пошлiны) i мясцовыя падаткi i зборы.

2. Рэспублiканскiмi прызнаюцца падаткi, зборы (пошлiны), устаноўленыя заканадаўчымi актамi i абавязковыя да платы на ўсёй тэрыторыi Рэспублiкi Беларусь.

3. Мясцовымi прызнаюцца падаткi i зборы, якiя ўстанаўлiваюцца нарматыўнымi прававымi актамi (рашэннямi) мясцовых Саветаў дэпутатаў у адпаведнасцi з гэтым Кодэксам i абавязковыя да платы на адпаведных тэрыторыях.
(Пункты 2 і 3 артыкула 7 Кодэкса у рэдакцыі пункта 4 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

Артыкул 8. Артыкул 8. Рэспублiканскiя падаткi, зборы (пошлiны)

Да рэспублiканскiх падаткаў, збораў (пошлiн) адносяцца:

падатак на дабаўленую вартасць;

акцызы;

падатак на прыбытак;

падаткi на даходы;

падаходны падатак з фiзiчных асоб;

экалагiчны падатак;

падаткi з карыстальнiкаў прыродных рэсурсаў;

падаткi на маёмасць;

зямельны падатак;

дарожныя падаткi i зборы;

мытная пошлiна i мытныя зборы;

гербавы збор;

афшорны збор;

консульскi збор;

экалагiчны збор за праезд аўтатранспартных сродкаў па тэрыторыях нацыянальных паркаў i запаведнiкаў;
(абзац шаснаццаты выключаны з артыкула 8 Кодэкса ў адпаведнасці з пунктам 1 артыкула 10 Закона Рэспублікі Беларусь ад 1 студзеня 2004 года №260-З).

дзяржаўная пошлiна;

рэгiстрацыйныя i лiцэнзiйныя зборы;

патэнтныя пошлiны.
(Артыкул 8 Кодэкса у рэдакцыі пункта 5 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

Артыкул 9. Артыкул 9. Мясцовыя падаткi i зборы

Да мясцовых падаткаў i збораў адносяцца:

падатак з рознiчных продажаў;

падатак за паслугi;

падатак на рэкламу;

зборы з карыстальнiкаў.
(Артыкул 9 Кодэкса у рэдакцыі пункта 5 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

Артыкул 10. Асобыя рэжымы падаткаабкладання

1. Асобым рэжымам падаткаабкладання прызнаецца спецыяльны парадак вылiчэння i платы падаткаў, збораў (пошлiн), якi прымяняецца ў выпадках i парадку, устаноўленых Асаблiвай часткай гэтага Кодэкса або Прэзiдэнтам Рэспублiкi Беларусь.
(Пункт 1 артыкула 10 Кодэкса у рэдакцыі пункта 6 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

2. Да асобых рэжымаў падаткаабкладання адносяцца:

спрошчаная сiстэма падаткаабкладання;

падаткаабкладанне ў свабодных эканамiчных зонах;

падатак на iгральны бiзнес;

падатак на латарэйную дзейнасць;

адзiны падатак для вытворцаў сельскагаспадарчай прадукцыi;

адзiны падатак з iндывiдуальных прадпрымальнiкаў i iншых фiзiчных асоб, якiя ажыццяўляюць рэалiзацыю тавараў (работ, паслуг);
(Словы, выдзеленыя курсівам, выключаны з абзаца сёмага пункта 2 артыкула 10 Кодэкса ў адпаведнасці з пунктам 2 артыкула 10 Закона Рэспублікі Беларусь ад 1 студзеня 2004 года №260-З).

падаткаабкладанне асобных катэгорый плацельшчыкаў.

3. Пры ўстанаўленнi асобых рэжымаў падаткаабкладання плацельшчыкi i элементы падаткаабкладання, а таксама падатковыя льготы вызначаюцца ў парадку, прадугледжаным гэтым Кодэксам або Прэзiдэнтам Рэспублiкi Беларусь.
(Пункт 3 артыкула 10 Кодэкса у рэдакцыі пункта 6 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

Артыкул 11. Парадак устанаўлення, увядзення, змянення i спынення дзеяння
рэспублiканскiх падаткаў, збораў (пошлiн)

1. Устанаўленне, увядзенне, змяненне i спыненне дзеяння рэспублiканскiх падаткаў, збораў (пошлiн) ажыццяўляюцца прыняццем закона аб унясеннi змяненняў i дапаўненняў у гэты Кодэкс або Прэзiдэнтам Рэспублiкi Беларусь.

2. Законы аб устанаўленнi, увядзеннi новых, акрамя прадугледжаных гэтым Кодэксам, або спыненнi дзеяння ўведзеных рэспублiканскiх падаткаў, збораў (пошлiн), а таксама аб унясеннi змяненняў у дзейныя рэспублiканскiя падаткi, зборы (пошлiны) у частцы вызначэння плацельшчыкаў, падатковых ставак, падатковай базы, падатковых iльгот, парадку вылiчэння, парадку i тэрмiнаў платы прымаюцца пры зацвярджэннi бюджэту Рэспублiкi Беларусь на чарговы фiнансавы (бюджэтны) год i ўступаюць у сiлу не раней чым 1 студзеня года, якi iдзе за годам яго прыняцця. У выключных выпадках названыя законы могуць прымацца пры ўдакладненнi бюджэту Рэспублiкi Беларусь на бягучы фiнансавы (бюджэтны) год i (або) мець iншы тэрмiн уступлення ў сiлу, але не раней чым дзень iх апублiкавання або давядзення да ўсеагульнага ведама iншым прадугледжаным законам спосабам.
(Артыкул 11 Кодэкса у рэдакцыі пункта 7 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

Артыкул 12. Парадак устанаўлення, увядзення, змянення i спынення дзеяння
мясцовых падаткаў i збораў

1. Устанаўленне, увядзенне, змяненне i спыненне дзеяння мясцовых падаткаў i збораў ажыццяўляюцца ў адпаведнасцi з гэтым Кодэксам прыняццем нарматыўнага прававога акта (рашэння) мясцовага Савета дэпутатаў.

2. Мясцовы Савет дэпутатаў мае права ўстанавiць, увесцi ў дзеянне або не ўстанаўлiваць, не ўводзiць або спынiць дзеянне раней уведзенага iм любога з мясцовых падаткаў i збораў.

3. Нарматыўныя прававыя акты (рашэннi) аб устанаўленнi, увядзеннi i спыненнi дзеяння мясцовых падаткаў i збораў, а таксама аб унясеннi змяненняў у дзейныя мясцовыя падаткi i зборы ў частцы вызначэння падатковых ставак, падатковых iльгот, парадку налiчэння, парадку i тэрмiнаў платы прымаюцца пры зацвярджэннi адпаведнага мясцовага бюджэту на чарговы фiнансавы (бюджэтны) год i ўступаюць у сiлу не раней чым 1 студзеня года, якi iдзе за годам яго прыняцця. У выключных выпадках названыя нарматыўныя прававыя акты (рашэннi) могуць прымацца пры ўдакладненнi адпаведнага мясцовага бюджэту на бягучы фiнансавы (бюджэтны) год i (або) мець iншы тэрмiн уступлення ў сiлу, але не раней чым дзень iх апублiкавання або давядзення да ўсеагульнага ведама iншым прадугледжаным законам спосабам.

4. Рашэннi аб устанаўленнi, увядзеннi, змяненнi i спыненнi дзеяння мясцовых падаткаў i збораў публiкуюцца або даводзяцца да ўсеагульнага ведама iншым прадугледжаным законам спосабам, уступаюць у сiлу пасля iх афiцыйнага апублiкавання i накiроўваюцца ўстанавiўшымi iх мясцовымi Саветамi дэпутатаў у фiнансавыя i падатковыя органы адпаведнай адмiнiстрацыйна-тэрытарыяльнай адзiнкi ў дзесяцiдзённы тэрмiн з даты iх прыняцця.
(Артыкул 12 Кодэкса у рэдакцыі пункта 7 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

Глава 2

Плацельшчыкi падаткаў, збораў (пошлiн) i iншыя абавязаныя асобы

Артыкул 13. Плацельшчыкi падаткаў, збораў (пошлiн)

1. Плацельшчыкамi падаткаў, збораў (пошлiн) (далей — плацельшчыкi) прызнаюцца арганiзацыi i фiзiчныя асобы, на якiх у адпаведнасцi з гэтым Кодэксам ускладзены абавязак плацiць падаткi, зборы (пошлiны).

2. Пад арганiзацыямi маюцца на ўвазе:

2.1. юрыдычныя асобы Рэспублiкi Беларусь;

2.2. замежныя юрыдычныя асобы i мiжнародныя арганiзацыi;

2.3 простыя таварыствы (удзельнiкi дагавора аб сумеснай дзейнасцi);

2.4. гаспадарчыя групы.

3. Фiлiялы, прадстаўнiцтвы i iншыя адасобленыя падраздзяленнi юрыдычных асоб, указаных у падпункце 2.1 пункта 2 гэтага артыкула, якiя маюць асобны баланс i бягучы (разлiковы) або iншы банкаўскi рахунак, падлiчваюць сумы падаткаў, збораў (пошлiн) i выконваюць падатковыя абавязацельствы гэтых юрыдычных асоб.
(Пункт 3 артыкула 13 Кодэкса дапоўнены выдзеленымі курсівам словамі згодна пункту 1 артыкула 9 Закона Рэспублікі Беларусь ад 18 лістапада 2004 года №338-З).

4. Удзельнiк простага таварыства, на якога ў адпаведнасцi з дагаворам аб сумеснай дзейнасцi памiж удзельнiкамi ўскладзена вядзенне спраў гэтага таварыства або якi атрымлiвае выручку па дзейнасцi гэтага таварыства да яе размеркавання, выконвае падатковае абавязацельства гэтага таварыства.

5. Галаўная арганiзацыя (цэнтральная кампанiя) або ўдзельнiк гаспадарчай групы, якi ў адпаведнасцi з заканадаўствам цi дагаворам надзелены паўнамоцтвамi па вядзенню спраў гэтай групы, выконваюць падатковае абавязацельства гэтай гаспадарчай групы.

6. Пад фiзiчнымi асобамi маюцца на ўвазе:

6.1. грамадзяне Рэспублiкi Беларусь;

6.2. грамадзяне або падданыя замежнай дзяржавы;

6.3. асобы без грамадзянства (падданства).

Артыкул 14. Беларускiя i замежныя арганiзацыi

1. Беларускай арганiзацыяй прызнаецца арганiзацыя, месцам знаходжання якой з’яўляецца Рэспублiка Беларусь.

2. Замежнай арганiзацыяй прызнаецца арганiзацыя, месцам знаходжання якой не з’яўляецца Рэспублiка Беларусь.

3. Беларускiя арганiзацыi маюць статус падатковых рэзiдэнтаў Рэспублiкi Беларусь i нясуць поўны падатковы абавязак па даходах ад крынiц у Рэспублiцы Беларусь, па даходах ад крынiц за межамi Рэспублiкi Беларусь, а таксама па маёмасцi, размешчанай як на тэрыторыi Рэспублiкi Беларусь, так i за яе межамi.

Замежныя арганiзацыi не з’яўляюцца падатковымi рэзiдэнтамi Рэспублiкi Беларусь i нясуць падатковы абавязак толькi па дзейнасцi, што ажыццяўляецца ў Рэспублiцы Беларусь, або па даходах ад крынiц у Рэспублiцы Беларусь i па маёмасцi, размешчанай на тэрыторыi Рэспублiкi Беларусь.

Артыкул 15. Месца знаходжання плацельшчыка-арганiзацыi

1. Месцам знаходжання плацельшчыка-арганiзацыi (за выключэннем простага таварыства) прызнаецца месца яе дзяржаўнай рэгiстрацыi, калi iншае не ўстаноўлена гэтым артыкулам.

Месцам знаходжання простага таварыства прызнаецца месца знаходжання (месца жыхарства) таго яго ўдзельнiка, на якога ў адпаведнасцi з дагаворам аб сумеснай дзейнасцi памiж удзельнiкамi ўскладзена вядзенне спраў гэтага таварыства або якi атрымлiвае выручку па дзейнасцi гэтага таварыства да яе размеркавання.

2. Пры адсутнасцi (бяздзеяннi) месца дзяржаўнай рэгiстрацыi месцам знаходжання плацельшчыка-арганiзацыi прызнаецца месца знаходжання яе вышэйшага органа кiравання (месца, дзе ажыццяўляюцца яго паўнамоцтвы ў адпаведнасцi са статутам або iншымi ўстаноўчымi дакументамi).

Пры адсутнасцi (бяздзеяннi) вышэйшага органа кiравання месцам знаходжання плацельшчыка-арганiзацыi прызнаецца месца, дзе ажыццяўляюцца паўнамоцтвы яе пастаянна дзеючага выканаўчага органа кiравання (адмiнiстрацыi, дырэкцыi, праўлення, цэнтралiзаванай бухгалтэрыi або iншага падобнага органа, якi ажыццяўляе аператыўнае фiнансавае кiраванне гэтай арганiзацыяй).

Пры адсутнасцi (бяздзеяннi) выканаўчага органа кiравання месцам знаходжання плацельшчыка-арганiзацыi прызнаецца месца, дзе прымаюцца рашэннi па пытаннях стварэння, лiквiдацыi i рэарганiзацыi гэтай арганiзацыi, змянення складу яе заснавальнiкаў (удзельнiкаў), павелiчэння або змяншэння памераў статутнага фонду, набыцця або адчужэння яе маёмасцi i iншых iстотных пытаннях кiравання арганiзацыяй, або месца, у якiм знаходзяцца асноўныя бухгалтарскiя дакументы арганiзацыi, або месца жыхарства яе кiраўнiка, заснавальнiка цi ўдзельнiка.

Артыкул 16. Арганiзацыя, якая фiнансуецца з бюджэту (бюджэтная арганiзацыя)

1. Арганiзацыяй, якая фiнансуецца з бюджэту (бюджэтнай арганiзацыяй), прызнаецца арганiзацыя, створаная дзяржаўным органам, у тым лiку мясцовым Саветам дэпутатаў, выканаўчым i распарадчым органам, для ажыццяўлення кiраўнiцкiх, сацыяльна-культурных, навукова-тэхнiчных або iншых функцый некамерцыйнага характару, якая фiнансуецца з адпаведнага бюджэту на аснове бюджэтнага каштарысу, мае бягучы (разлiковы) рахунак у банку i (або) нябанкаўскай крэдытна-фiнансавай арганiзацыi (далей — банк) i вядзе бухгалтарскi ўлiк у адпаведнасцi з планам рахункаў бухгалтарскага ўлiку, зацверджаным ва ўстаноўленым парадку.

2. Да арганiзацый, якiя фiнансуюцца з бюджэту (бюджэтных арганiзацый), не адносяцца арганiзацыi:

2.1. якiя атрымлiваюць датацыю (мэтавае фiнансаванне) за кошт сродкаў бюджэту на пакрыццё страт ад прадпрымальнiцкай дзейнасцi i ўтрыманне асноўных фондаў;

2.2. якiя атрымлiваюць з бюджэту сродкi для ажыццяўлення прадпрымальнiцкай дзейнасцi.

Артыкул 17. Фiзiчныя асобы — падатковыя рэзiдэнты Рэспублiкi Беларусь

1. Падатковымi рэзiдэнтамi Рэспублiкi Беларусь прызнаюцца фiзiчныя асобы, якiя фактычна знаходзiлiся на тэрыторыi Рэспублiкi Беларусь больш чым 183 днi ў каляндарным годзе.

2. Да часу фактычнага знаходжання на тэрыторыi Рэспублiкi Беларусь адносiцца час непасрэднага знаходжання фiзiчнай асобы на тэрыторыi Рэспублiкi Беларусь, а таксама час, на якi гэта асоба выязджала за межы тэрыторыi Рэспублiкi Беларусь на лячэнне, адпачынак, у камандзiроўку або на вучобу.

3. Не адносiцца да часу фактычнага знаходжання на тэрыторыi Рэспублiкi Беларусь час, на працягу якога фiзiчная асоба знаходзiлася ў Рэспублiцы Беларусь:

3.1. як асоба, якая мае дыпламатычны або консульскi статус, цi як член сям’i такой асобы;

3.2. як супрацоўнiк мiжнароднай арганiзацыi, створанай па мiждзяржаўнаму пагадненню, удзельнiкам якога з’яўляецца Рэспублiка Беларусь, цi як член сям’i такога супрацоўнiка;

3.3. на лячэннi або адпачынку, калi гэта фiзiчная асоба знаходзiлася ў Рэспублiцы Беларусь выключна з гэтай мэтай або з гэтымi мэтамi;

3.4. выключна для пераезду з адной замежнай дзяржавы ў iншую замежную дзяржаву праз тэрыторыю Рэспублiкi Беларусь адным транспартным сродкам або выключна з мэтай перасадкi з аднаго транспартнага сродку на iншы пры такiм пераездзе (транзiтны пераезд).

Артыкул 18. Месца жыхарства плацельшчыка — фiзiчнай асобы

1. Месцам жыхарства плацельшчыка — фiзiчнай асобы прызнаецца месца (населены пункт, дом, кватэра або iншае жылое памяшканне), дзе гэта фiзiчная асоба пастаянна або пераважна пражывае, а пры немагчымасцi ўстанавiць такое месца — месца прапiскi (рэгiстрацыi) або iншае месца, указанае ў пашпарце цi iншым пасведчаннi асобы, або месца знаходжання маёмасцi гэтай асобы.

2. Месцам жыхарства непаўналетнiх ва ўзросце да чатырнаццацi гадоў або грамадзян, якiя знаходзяцца пад апекай, прызнаецца месца жыхарства iх бацькоў, усынавiцеляў або апекуноў.

Артыкул 19. Iндывiдуальныя прадпрымальнiкi

1. Iндывiдуальнымi прадпрымальнiкамi прызнаюцца фiзiчныя асобы, зарэгiстраваныя як iндывiдуальныя прадпрымальнiкi.

Да iндывiдуальных прадпрымальнiкаў у мэтах падаткаабкладання прыраўноўваюцца прыватныя натарыусы.

2. Фiзiчныя асобы, якiя ажыццяўляюць прадпрымальнiцкую дзейнасць, але якiя не зарэгiстравалiся як iндывiдуальныя прадпрымальнiкi ў парушэнне патрабаванняў заканадаўчых актаў, пры выкананнi абавязкаў, ускладзеных на iх гэтым Кодэсам i iншымi актамi падатковага заканадаўства, не маюць права спасылацца на тое, што яны не з’яўляюцца iндывiдуальнымi прадпрымальнiкамi.

Артыкул 20. Узаемазалежныя асобы

Узаемазалежнымi асобамi прызнаюцца фiзiчныя асобы i (або) арганiзацыi, наяўнасць адносiнаў памiж якiмi аказвае непасрэдны ўплыў на ўмовы або эканамiчныя вынiкi iх дзейнасцi або дзейнасцi прадстаўляемых iмi асоб.

Да такiх адносiнаў адносяцца адносiны:

памiж асобамi, якiя з’яўляюцца заснавальнiкамi (удзельнiкамi) адной арганiзацыi;

калi адна асоба выступае заснавальнiкам (удзельнiкам) другой арганiзацыi, калi доля такога ўдзелу складае не менш чым 20 працэнтаў;

калi адна асоба падпарадкоўваецца другой па службоваму становiшчу або адна асоба знаходзiцца (непасрэдна цi ўскосна) пад кантролем другой асобы;

калi асобы сумесна (непасрэдна цi ўскосна) кантралююць трэцюю асобу;

калi фiзiчныя асобы знаходзяцца ў адпаведнасцi з заканадаўствам у шлюбных адносiнах, адносiнах блiзкай роднасцi або сваяцтва, усынавiцеля i ўсыноўленага, а таксама апекуна, папячыцеля i падапечнага.
(Артыкул 20 Кодэкса у рэдакцыі пункта 8 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

Артыкул 21. Правы плацельшчыка

1. Плацельшчык мае права:

1.1. атрымлiваць ад падатковых органаў па месцы пастаноўкi на ўлiк бясплатную iнфармацыю аб дзеючых падатках, зборах (пошлiнах), актах падатковага заканадаўства, а таксама аб правах i абавязках плацельшчыкаў, падатковых органаў i iх службовых асоб;

1.2. атрымлiваць ад падатковых органаў i iншых упаўнаважаных дзяржаўных органаў пiсьмовыя растлумачэннi па пытаннях прымянення актаў па- датковага заканадаўства;

1.3. прадстаўляць свае iнтарэсы ў падатковых органах самастойна або праз свайго прадстаўнiка;

1.4. выкарыстоўваць падатковыя льготы пры наяўнасцi падстаў i ў парадку, устаноўленых гэтым Кодэксам i iншымi актамi падатковага заканадаўства;

1.5. на залiк або вяртанне залiшне заплачаных, а таксама залiшне спагнаных сум падаткаў, збораў (пошлiн), пеняў у парадку, устаноўленым гэтым Кодэксам;

1.6. прысутнiчаць пры правядзеннi падатковай праверкi;

1.7. атрымлiваць акт падатковай праверкi; прадстаўляць у падатковыя органы i iх службовым асобам тлумачэннi па налiчэнню i аплаце падаткаў, збораў (пошлiн), а таксама пярэчаннi (рознагалоссi) па актах праведзеных падатковых праверак;

1.8. патрабаваць ад службовых асоб падатковых органаў выканання актаў падатковага заканадаўства пры ўчыненнi iмi дзеянняў у адносiнах да плацельшчыкаў;

1.9. патрабаваць захавання падатковай тайны;

1.10. абскарджваць рашэннi падатковых органаў, дзеяннi (бяздзеянне) iх службовых асоб;

1.11. на вяртанне страт, нанесеных незаконнымi рашэннямi падатковых органаў, неправамернымi дзеяннямi (бяздзеяннем) iх службовых асоб, у парадку, устаноўленым заканадаўствам.

2. Плацельшчыкi маюць таксама iншыя правы, устаноўленыя гэтым Кодэксам i iншымi актамi падатковага заканадаўства.

3. Плацельшчыкам гарантуецца адмiнiстрацыйная i судовая абарона iх правоў i законных iнтарэсаў у парадку, якi вызначаецца гэтым Кодэксам i iншымi актамi заканадаўства.

Правы плацельшчыкаў забяспечваюцца адпаведнымi абавязкамi падатковых органаў.

Артыкул 22. Абавязкi плацельшчыка

1. Плацельшчык абавязаны:

1.1. плацiць устаноўленыя падатковым заканадаўствам падаткi, зборы (пошлiны);

1.2. стаць на ўлiк у падатковых органах у парадку i на ўмовах, устаноўленых гэтым Кодэксам;

1.3. весцi ва ўстаноўленым парадку ўлiк даходаў (расходаў) i iншых аб’ектаў падаткаабкладання, калi такi абавязак прадугледжаны актамi падатковага заканадаўства;

1.4. прадстаўляць у падатковы орган па месцы пастаноўкi на ўлiк ва ўстаноўленым парадку бухгалтарскiя справаздачы i балансы, падатковыя дэкларацыi (разлiкi), а таксама iншыя неабходныя дакументы i звесткi, звязаныя з падаткаабкладаннем;

1.5. весцi ўлiк дэбiторскай запазычанасцi i пры наяўнасцi запазычанасцi па аплаце падаткаў, збораў (пошлiн), пеняў прадстаўляць у падатковы орган па месцы пастаноўкi на ўлiк пералiк дэбiтораў з указаннем сумы дэбiторскай запазычанасцi;

1.6. прадстаўляць у падатковыя органы i iх службовым асобам, а ў частцы падаткаў, збораў (пошлiн), якiя падлягаюць аплаце ў сувязi з перамяшчэннем тавараў праз мытную гранiцу Рэспублiкi Беларусь (далей — мытныя плацяжы), i ў мытныя органы i iх службовым асобам пры правядзеннi падатковых праверак дакументы i звесткi, неабходныя для падаткаабкладання. Забяспечваць службовым асобам падатковых органаў, якiя прыбылi для правядзення выязной падатковай праверкi, магчымасць ажыццяўлення iх правоў i абавязкаў, уключаючы прадастаўленне памяшканняў, прыгодных для разгляду i афармлення неабходнай дакументацыi;

1.7. падпiсаць акт падатковай праверкi. У выпадку нязгоды з фактамi, выкладзенымi ў акце падатковай праверкi, пярэчанні па гэтаму акту прадстаўляюцца ў тэрмiн, устаноўлены пунктам 6 артыкула 78 гэтага Кодэкса;

1.8. выконваць законныя ўказаннi падатковага, мытнага органа аб лiквiдацыi выяўленых парушэнняў падатковага заканадаўства;

1.9. паведамляць у падатковы орган па месцы пастаноўкi на ўлiк:

1.9.1. аб адкрыццi або закрыццi бягучага (разлiковага) цi iншага рахунку ў банку (для беларускiх арганiзацый — аб рахунках у Рэспублiцы Беларусь i за яе межамi, а для замежных арганiзацый — аб рахунках у Рэспублiцы Беларусь i тых рахунках, праз якiя ажыццяўляецца iх дзейнасць у Рэспублiцы Беларусь) — у тэрмiн не пазней чым пяць рабочых дзён з дня адкрыцця або закрыцця рахунку. Гэтае палажэнне не прымяняецца ў адносiнах да фiзiчных асоб, якiя не з’яўляюцца iндывiдуальнымi прадпрымальнiкамi, за выключэннем прыватных натарыусаў;

1.9.2. аб удзеле ў беларускай або замежнай арганiзацыi — на працягу пяцi рабочых дзён з дня, калi плацельшчык стаў удзельнiкам арганiзацыi. Пры гэтым фiзiчная асоба, якая не з’яўляецца падатковым рэзiдэнтам Рэспублiкi Беларусь, цi замежная арганiзацыя не абавязаны паведамляць аб удзеле ў iншых замежных арганiзацыях, калi такi ўдзел не звязаны з падаткаабкладаннем у Рэспублiцы Беларусь;

1.9.3. аб прыняццi рашэння аб лiквiдацыi або рэарганiзацыi арганiзацыi, а iндывiдуальным прадпрымальнiкам — аб спыненнi прадпрымальнiцкай дзейнасцi — у тэрмiн не пазней чым пяць рабочых дзён з дня прыняцця такога рашэння;

1.9.4. аб адасобленых падраздзяленнях арганiзацыi — у тэрмiн не пазней чым дзесяць рабочых дзён з дня iх стварэння або лiквiдацыi;

1.9.5. аб змяненнi месца знаходжання арганiзацыi цi месца жыхарства iндывiдуальнага прадпрымальнiка — у тэрмiн не пазней чым дзесяць рабочых дзён з дня такога змянення;

1.10. прадстаўляць у падатковы орган па месцы пастаноўкi на ўлiк або падатковаму агенту дакументы, якiя пацвярджаюць права на выкарыстанне падатковых iльгот;

1.11. забяспечваць на працягу тэрмiнаў, устаноўленых заканадаўствам, захаванасць дакументаў бухгалтарскага ўлiку, улiку даходаў (расходаў) i iншых аб’ектаў падаткаабкладання, iншых дакументаў i звестак, неабходных для падаткаабкладання;

1.12. забяспечваць, калi iншае не ўстаноўлена заканадаўствам, наяўнасць дакументаў, форма якiх зацверджана ўпаўнаважанымi дзяржаўнымi органамi, аб набыццi таварна-матэрыяльных каштоўнасцяў у месцах захоўвання гэтых таварна-матэрыяльных каштоўнасцяў, пры iх транспарцiроўцы i ў месцах продажу, а таксама дакументаў, што пацвярджаюць водпуск тавараў з месцаў захоўвання ў месцы продажу;

1.13. пры рэалiзацыi тавараў (работ, паслуг) за наяўны разлiк забяспечваць прыём наяўных грашовых сродкаў у парадку, якi вызначаецца заканадаўствам;
(Падпункт 1.13 артыкула 22 Кодэкса у рэдакцыі пункта 9 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

1.14. з’яўляючыся крынiцай выплаты даходу для iншых арганiзацый i фiзiчных асоб, у выпадках, устаноўленых гэтым Кодэксам, утрымлiваць i пералiчваць у бюджэт адпаведныя падаткi, зборы (пошлiны);

1.15 выконваць iншыя абавязкi, устаноўленыя гэтым Кодэксам i iншымi актамi падатковага заканадаўства.

2. Арганiзацыя або фiзiчная асоба, якiя прызнаюцца пастаянным прадстаўнiцтвам замежнай арганiзацыi, праз якое замежная арганiзацыя ажыццяўляе сваю дзейнасць на тэрыторыi Рэспублiкi Беларусь, абавязаны ў парадку, устаноўленым гэтым Кодэксам, стаць на ўлiк у падатковых органах адпаведна па месцы свайго знаходжання або па месцы жыхарства i ўтрымлiваць са сродкаў, што належаць гэтай замежнай арганiзацыi, падаткi, зборы (пошлiны), якiя падлягаюць аплаце ўказанай замежнай арганiзацыяй у адпаведнасцi з падатковым заканадаўствам. Пры неатрыманнi або несвоечасовым атрыманнi падаткаў, збораў (пошлiн) на пастаяннае прадстаўнiцтва ўскладаецца адказнасць, устаноўленая для плацельшчыкаў адпаведнах падаткаў, збораў (пошлiн).

3. Плацельшчык, якiя плацiць мытныя плацяжы, абавязаны паведамляць аб абставiнах, указаных у падпунктах 1.9.1, 1.9.3 i 1.9.5 пункта 1 гэтага артыкула, у мытны орган, у зоне дзейнасцi якога ён знаходзiцца, а таксама выконвае абавязкi, прадугледжаныя мытным заканадаўствам.

4. Замежная арганiзацыя, якая ажыццяўляе або збiраецца ажыццяўляць у Рэспублiцы Беларусь прадпрымальнiцкую цi iншую законную дзейнасць, абавязана ў парадку, устаноўленым гэтым Кодэксам, стаць на ўлiк у падатковым органе незалежна ад таго, цi будзе ў далейшым яе дзейнасць прызнана дзейнасцю праз пастаяннае прадстаўнiцтва ў Рэспублiцы Беларусь.

5. За невыкананне або неналежнае выкананне ўскладзеных на плацельшчыка абавязкаў ён нясе адказнасць у адпаведнасцi з заканадаўчымi актамi.

Прыцягненне арганiзацыi да адказнасцi не вызваляе яе службовых асоб пры наяўнасцi адпаведных падстаў ад адмiнiстрацыйнай, крымiнальнай або iншай адказнасцi, прадугледжанай заканадаўчымi актамi.

Артыкул 23. Падатковыя агенты

1. Падатковым агентам прызнаецца юрыдычная або фiзiчная асоба, гаспадарчая група, простае таварыства, якое з’яўляецца крынiцай выплаты даходаў плацельшчыку i на якую ў вынiку гэтага Кодэкса i iншых актаў падатковага заканадаўства ўскладаюцца абавязкi па налiчэнню, утрыманню ў плацельшчыка i пералiчэнню ў бюджэт падаткаў, збораў (пошлiн).

2. Падатковы агент мае тыя ж правы, што i плацельшчык, калi iншае не ўстаноўлена гэтым Кодэксам.

3. Падатковы агент абавязаны:

3.1. налiчваць, утрымлiваць са сродкаў, якiя належаць плацельшчыку, i пералiчваць у бюджэт адпаведныя падаткi, зборы (пошлiны) у парадку, устаноўленым гэтым Кодэксам;

3.2. па кожнаму плацельшчыку весцi ўлiк налiчаных i выплачаных даходаў, утрыманых i пералiчаных у бюджэт адпаведных падаткаў, збораў (пошлiн);

3.3. прадстаўляць у падатковыя органы дакументы i звесткi, неабходныя для ажыццяўлення кантролю за правiльнасцю налiчэння, утрымання i пералiчэння ў бюджэт адпаведных падаткаў, збораў (пошлiн);

3.3-1. забяспечваць на працягу тэрмiнаў, устаноўленых заканадаўствам, захаванасць дакументаў i звестак, неабходных для ажыццяўлення кантролю за правiльнасцю падлiчвання, утрымання i пералiчэння ў бюджэт адпаведных падаткаў, збораў (пошлiн);
(Пункт 3 артыкула 23 Кодэкса дапоўнены падпунктам 3.3-1 пунктам 2 артыкула 9 Закона Рэспублікі Беларусь ад 18 лістапада 2004 года №338-З).

3.4. выконваць iншыя абавязкi, устаноўленыя гэтым Кодэксам i iншымi актамi падатковага заканадаўства.

4. За невыкананне або неналежнае выкананне ўскладзеных на падатковага агента абавязкаў ён нясе адказнасць у адпаведнасцi з заканадаўчымi актамi.

Артыкул 24. Права на прадстаўнiцтва ў адносiнах, якiя рэгулююцца
падатковым заканадаўствам

1. Плацельшчык можа ўдзельнiчаць у адносiнах, што рэгулююцца падатковым заканадаўствам, праз свайго законнага або ўпанаважанага прадстаўнiка, калi iншае не прадугледжана гэтым Кодэксам.

2. Асабiсты ўдзел плацельшчыка ў адносiнах, што рэгулююцца падатковым заканадаўствам, не пазбаўляе яго права мець свайго прадстаўнiка, таксама як удзел прадстаўнiка не пазбаўляе плацельшчыка права на асабiсты ўдзел ва ўказаных праваадносiнах.

3. Паўнамоцтвы прадстаўнiка падлягаюць дакументальнаму пацвярджэнню ў парадку, устаноўленым заканадаўствам.

4. Правiлы, прадугледжаныя артыкуламi 24—27 гэтага Кодэкса, распаўсюджваюцца на падатковых агентаў.

Артыкул 25. Законныя прадстаўнiкi плацельшчыка

1. Законнымi прадстаўнiкамi плацельшчыка-арганiзацыi прызнаюцца асобы, упаўнаважаныя прадстаўляць указаную арганiзацыю на падставе актаў заканадаўства або ўстаноўчых дакументаў гэтай арганiзацыі.

2. Законнымi прадстаўнiкамi плацельшчыка — фiзiчнай асобы прызнаюцца асобы, якiя выступаюць як яго прадстаўнiкi ў адпаведнасцi з заканадаўствам.

Артыкул 26. Дзеяннi (бяздзеянне) законных прадстаўнiкоў арганiзацыi

Дзеяннi (бяздзеянне) законных прадстаўнiкоў арганiзацыi, учыненыя ў сувязi з удзелам гэтай арганiзацыi ў адносiнах, што рэгулююцца падатковым заканадаўствам, прызнаюцца дзеяннямi (бяздзеяннем) гэтай арганiзацыi.

Артыкул 27. Упаўнаважаны прадстаўнiк плацельшчыка

1. Упаўнаважаным прадстаўнiком плацельшчыка прызнаецца фiзiчная або юрыдычная асоба, упаўнаважаная плацельшчыкам прадстаўляць яго iнтарэсы ў адносiнах, што рэгулююцца падатковым заканадаўствам.

2. Упаўнаважаны прадстаўнiк плацельшчыка-арганiзацыi ажыццяўляе свае паўнамоцтвы на падставе даверанасцi, што выдаецца ў парадку, устаноўленым актамi заканадаўства.

Упаўнаважаны прадстаўнiк плацельшчыка — фiзiчнай асобы ажыццяўляе свае паўнамоцтвы на падставе натарыяльна засведчанай даверанасцi.

Глава 3

Аб’екты падаткаабкладання

Артыкул 28. Аб’екты падаткаабкладання

1. Аб’ектамi падаткаабкладання прызнаюцца абставiны, з наяўнасцю якiх у плацельшчыка падатковае заканадаўства звязвае ўзнiкненне падатковага абавязацельства.

2. Кожны падатак, збор (пошлiна) мае самастойны аб’ект падаткаабкладання.

3. Адзiн i той жа аб’ект можа абкладацца пэўным падаткам, зборам (пошлiнай) у аднаго плацельшчыка толькi адзiн раз за адпаведны падатковы перыяд.

Артыкул 29. Тавары

1. Таварам прызнаецца маёмасць, якая рэалiзуецца або прызначаецца для рэалiзацыi, калi iншае не ўстаноўлена мытным заканадаўствам.

2. Аналагiчнымi (iдэнтычнымi) таварамi прызнаюцца тавары, аднолькавыя ва ўсiх асноўных адносiнах з ацэньваемымi таварамi.

Пры вызначэннi аналагiчнасцi (iдэнтычнасцi) тавараў улiчваюцца, у прыватнасцi, iх фiзiчныя характарыстыкi, якасць i рэпутацыя на рынку, краiна паходжання i вытворца. Пры гэтым нязначныя адрозненнi ў iх знешнiм выглядзе, якiя не ўплываюць на iх фiзiчныя характарыстыкi i якасць, не ўлiчваюцца.

Артыкул 30. Работы i паслугi

1. Работай прызнаецца дзейнасць, вынiкi якой маюць матэрыяльнае выражэнне i могуць быць рэалiзаваны для задавальнення патрэбнасцяў арганiзацыi i (або) фiзiчных асоб.

2. Паслугай прызнаецца дзейнасць, вынiкi якой не маюць матэрыяльнага выражэння, рэалiзуюцца i спажываюцца ў працэсе ажыццяўлення гэтай дзейнасцi.

Артыкул 31. Рэалiзацыя тавараў (работ, паслуг)

1. Рэалiзацыяй тавараў (работ, паслуг) прызнаецца адчужэнне тавару адной асобай другой асобе (выкананне работ адной асобай для другой асобы, аказанне паслуг адной асобай другой асобе) на платнай i бязвыплатнай аснове, калi iншае не ўстаноўлена гэтым артыкулам, незалежна ад спосабу набыцця правоў на тавары (вынiкi выкананых работ, аказаных паслуг) або формы адпаведных здзелак.

Рэалiзацыяй тавараў (работ, паслуг) прызнаецца таксама выкананне тавараў (работ, паслуг) для ўласнага спажывання, калi адпаведныя затраты не адносяцца на выдаткi вытворчасцi i абарачэння i iншыя аперацыi ў выпадках, якiя прадугледжаны Асаблiвай часткай гэтага Кодэкса або Прэзiдэнтам Рэспублiкi Беларусь.

Момант фактычнай рэалiзацыi тавараў (работ, паслуг) вызначаецца ў адпаведнасцi з Асаблiвай часткай гэтага Кодэкса цi актамi Прэзiдэнта Рэспублiкi Беларусь.

2. Не прызнаецца рэалiзацыяй тавараў бязвыплатная перадача:

2.1. маёмасцi арганiзацыi яе правапераемнiку (правапераемнiкам) пры рэарганiзацыi гэтай арганiзацыi;

2.2. маёмасцi арганiзацыi яе заснавальнiку (удзельнiку) у памеры, якi не перавышае памеру долi (пая, пакета акцый) гэтага заснавальнiка (удзельнiка), пры лiквiдацыi гэтай арганiзацыi або пры выхадзе заснавальнiка (удзельнiка) з гэтай арганiзацыi;

2.3. маёмасцi ў межах аднаго ўласнiка па яго рашэнню або рашэнню ўпаўнаважанага iм органа;

2.4. маёмасцi, якая належыць фiзiчнай асобе, другой фiзiчнай асобе, якая знаходзiцца з iм у адпаведнасцi з заканадаўствам у шлюбных адносiнах, адносiнах блiзкай роднасцi цi сваяцтва, калi такая перадача не звязана з ажыццяўленнем прадпрымальнiцкай дзейнасцi;

2.5. жылых памяшканняў у дамах дзяржаўнага жыллёвага фонду пры iх прыватызацыi грамадзянамi Рэспублiкi Беларусь.

3. Не прызнаюцца рэалiзацыяй тавараў:

3.1. адчужэнне маёмасцi ў вынiку рэквiзiцыi, нацыяналiзацыi або канфiскацыi;

3.2. пераход права ўласнасцi на маёмасць у вынiку атрымання спадчыны;

3.3. накiраванне ва ўласнасць дзяржавы безгаспадарнай маёмасцi, знаходак або скарбаў, безнагляднай жывёлы;

3.4. перадача маёмасцi ў якасцi ўзносаў у статутныя фонды арганiзацый, якiя ажыццяўляюцца заснавальнiкамi (удзельнiкамi) гэтых арганiзацый.

4. Не прызнаецца рэалiзацыяй работ (паслуг) бязвыплатнае выкананне работ (аказанне паслуг) адной фiзiчнай асобай другой фiзiчнай асобе, якая знаходзiцца з ёй у адпаведнасцi з заканадаўствам у шлюбных адносiнах, адносiнах блiзкай роднасцi цi сваяцтва, калi такiя работы (паслугi) не звязаны з ажыццяўленнем прадпрымальнiцкай дзейнасцi.
(Артыкул 31 Кодэкса у рэдакцыі пункта 10 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

Артыкул 32. Месца рэалiзацыi тавараў (артыкул у першапачатковай рэдакцыі)

1. Месцам рэалiзацыi тавараў, калi iншае не ўстаноўлена гэтым Кодэксам, прызнаецца месца:

1.1. знаходжання тавараў, калi яны не адгружаюцца i не транспартуюцца;

1.2. знаходжання тавараў у момант пачатку адгрузкi або транспарцiроўкi, калi гэтыя тавары адгружаюцца або транспартуюцца прадаўцом, пакупнiком або iншай асобай (арганiзацыяй цi фiзiчнай асобай) i калi iншае не прадугледжана падпунктам 1.3 гэтага пункта;

1.3. мантажу, устаноўкi або зборкi тавараў, калi гэтыя тавары не могуць быць па тэхнiчных, тэхналагiчных або iншых падобных прычынах дастаўлены атрымальнiку iнакш як у разабраным або несабраным выглядзе, а мантаж, устаноўка або зборка ажыццяўляюцца прадаўцом гэтых тавараў або ад яго iмя.

2. Калi рэалiзацыя тавараў носiць дапаможны характар у адносiнах да рэалiзацыi iншых асноўных тавараў (работ, паслуг), месцам такой дапаможнай рэалiзацыi прызнаецца месца рэалiзацыi асноўных тавараў (работ, паслуг).

Артыкул 32. Месца рэалiзацыi тавараў

Месцам рэалiзацыi тавараў прызнаецца тэрыторыя Рэспублiкi Беларусь, калi тавар знаходзiцца на тэрыторыi Рэспублiкi Беларусь i не адгружаецца i не транспартуецца i (або) тавар у момант пачатку адгрузкi або транспарцiроўкi знаходзiцца на тэрыторыi Рэспублiкi Беларусь.
(Артыкул 32 Кодэкса выкладзены ў новай рэдакцыі пунктам 3 артыкула 9 Закона Рэспублікі Беларусь ад 18 лістапада 2004 года №338-З).

Артыкул 33. Месца рэалiзацыi работ, паслуг (артыкул у першапачатковай рэдакцыі)

1. Месцам рэалiзацыi работ, паслуг прызнаецца, калi iншае не ўстаноўлена гэтым Кодэксам, месца:

1.1. знаходжання нерухомай маёмасцi, калi работы, паслугi звязаны непасрэдна з гэтай маёмасцю;

1.2. фактычнага выканання работ, аказання паслуг, калi работы, паслугi звязаны з рухомай маёмасцю;

1.3. дзейнасцi спажыўца (карыстальнiка) паслуг, калi спажывец (карыстальнiк) гэтых паслуг мае месца знаходжання (месца жыхарства) у адной дзяржаве, а прадавец — у другой. Гэтае палажэнне прымяняецца ў адносiнах да:

1.3.1. паслуг па атрыманню i падтрыманню ў сiле патэнтаў i пасведчанняў на аб’екты прамысловай уласнасцi, а таксама паслуг па перадачы выключных правоў на аб’екты iнтэлектуальнай уласнасцi;

1.3.2. аўдытарскiх, кансультацыйных, маркетынгавых, юрыдычных, бухгалтарскiх, iнавацыйных, iнжынерных, рэкламных паслуг, паслуг па апрацоўцы даных, па iнфармацыйнаму забеспячэнню i iншых аналагiчных паслуг;

1.3.3. фiнансавых, страхавых, уключаючы перастрахаванне, банкаўскiх паслуг, за выключэннем прадастаўлення спецыяльных памяшканняў або сейфаў для захоўвання дакументаў i каштоўнасцяў, што знаходзяцца ў iх;

1.3.4. паслуг па прадастаўленню, найму персаналу;

1.3.5. агента, якi прыцягвае ад iмя асноўнага ўдзельнiка дагавора асобу (арганiзацыю або фiзiчную асобу) для аказання паслуг, прадугледжаных падпунктам 1.3 гэтага пункта;

1.3.6. абавязацельстваў устрымлiвацца (поўнасцю або часткова) ад аказання паслуг, прадугледжаных падпунктам 1.3 гэтага пункта;

1.4. знаходжання арганiзацыi або месца жыхарства фiзiчнай асобы, якiя выконваюць работы, аказваюць паслугi, не прадугледжаныя падпунктамi 1.1—1.3 гэтага пункта.

2. Калi рэалiзацыя работ, паслуг носiць дапаможны характар у адносiнах да рэалiзацыi тавараў або iншых асноўных работ, паслуг, месцам такой дапаможнай рэалiзацыi прызнаецца месца рэалiзацыi адпаведных тавараў цi асноўных работ, паслуг.

Артыкул 33. Месца рэалiзацыi работ, паслуг, маёмасных правоў на аб’екты
iнтэлектуальнай уласнасцi

1. Месцам рэалiзацыi работ, паслуг, маёмасных правоў на аб’екты iнтэлектуальнай уласнасцi прызнаецца тэрыторыя Рэспублiкi Беларусь, калi:

1.1. работы, паслугi непасрэдна звязаны з нерухомай маёмасцю (за выключэннем паветраных, марскiх суднаў i суднаў унутранага плавання, а таксама касмiчных аб’ектаў), якая знаходзiцца на тэрыторыi Рэспублiкi Беларусь;

1.2. работы, паслугi звязаны з рухомай маёмасцю, якая знаходзiцца на тэрыторыi Рэспублiкi Беларусь;

1.3. паслугi фактычна аказваюцца на тэрыторыi Рэспублiкi Беларусь у сферы культуры, мастацтва, адукацыi, фiзiчнай культуры, турызму, адпачынку i спорту;

1.4. пакупнiк (набытчык) работ, паслуг, маёмасных правоў на аб’екты iнтэлектуальнай уласнасцi ажыццяўляе дзейнасць на тэрыторыi Рэспублiкi Беларусь i (або) месцам яго знаходжання (месцам жыхарства) з’яўляецца Рэспублiка Беларусь. Гэта палажэнне прымяняецца ў адносiнах да:

1.4.1. атрымання, падтрымання ў сiле патэнтаў, iншых дакументаў, якiя сведчаць правы на ахоўваемыя дзяржавай аб’екты прамысловай уласнасцi, пераходу правоў на аб’екты iнтэлектуальнай уласнасцi;

1.4.2. рэалiзацыi (перадачы) маёмасных правоў на аб’екты iнтэлектуальнай уласнасцi;

1.4.3. аказання аўдытарскiх, кансультацыйных, маркетынгавых, юрыдычных, бухгалтарскiх, iнавацыйных (уключаючы навукова-даследчыя i вопытна-канструктарскiя работы), iнжынiрынгавых, рэкламных паслуг, паслуг па апрацоўцы iнфармацыi i iнфармацыйнаму забеспячэнню i iншых аналагiчных работ, паслуг;

1.4.4. паслуг па прадастаўленню, найму персаналу ў выпадку, калi персанал працуе ў месцы дзейнасцi пакупнiка;

1.4.5. аказання паслуг агента, якi прыцягвае ад iмя асноўнага ўдзельнiка дагавора асобу (арганiзацыю або фiзiчную асобу) для аказання паслуг, прадугледжаных падпунктам 1.4 гэтага пункта;

1.5. дзейнасць арганiзацыi або iндывiдуальнага прадпрымальнiка ажыццяўляецца на тэрыторыi Рэспублiкi Беларусь i (або) месцам iх знаходжання (месцам жыхарства) з’яўляецца Рэспублiка Беларусь i iмi выконваюцца работы, аказваюцца паслугi, не прадугледжаныя падпунктамi 1.1—1.4 гэтага пункта.

2. Калi рэалiзацыя работ, паслуг носiць дапаможны характар у адносiнах да рэалiзацыi асноўных работ, паслуг, месцам такой дапаможнай рэалiзацыi прызнаецца месца рэалiзацыi асноўных работ, паслуг.
(Артыкул 33 Кодэкса выкладзены ў новай рэдакцыі пунктам 4 артыкула 9 Закона Рэспублікі Беларусь ад 18 лістапада 2004 года №338-З).

Артыкул 34. Даходы i крынiцы iх атрымання

1. Даходам прызнаецца эканамiчная выгада ў грашовай або натуральнай форме, якая ўлiчваецца ў выпадку магчымасцi яе ацэнкi i ў той ступенi, у якой такую выгаду можна ацанiць, i вызначаецца ў прымяненнi да канкрэтнага падатку, збору (пошлiны) у адпаведнасцi з Асаблiвай часткай гэтага Кодэкса або актамi Прэзiдэнта Рэспублiкi Беларусь.
(Пункт 1 артыкула 34 Кодэкса у рэдакцыі пункта 11 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

2. Даходы плацельшчыка могуць быць аднесены да даходаў ад крынiц у Рэспублiцы Беларусь або да даходаў ад крынiц за межамi Рэспублiкi Беларусь у адпаведнасцi з гэтым Кодэксам i iншымi актамi падатковага заканадаўства.

3. Калi палажэннi гэтага Кодэкса i iншых актаў падатковага заканадаўства не дазваляюць адназначна аднесцi атрыманыя плацельшчыкам даходы да даходаў ад крынiц у Рэспублiцы Беларусь або да даходаў ад крынiц за межамi Рэспублiкi Беларусь, аднясенне даходу да той цi iншай крынiцы, а таксама вызначэнне долi такiх даходаў ажыццяўляюцца ў парадку, устаноўленым заканадаўствам.
(Пункт 3 артыкула 34 Кодэкса у рэдакцыі пункта 11 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

Артыкул 35. Дывiдэнды i працэнты

1. Дывiдэндам прызнаецца любы даход, налiчаны унiтарным прадпрыемствам уласнiку яго маёмасцi, iншай арганiзацыяй (акрамя простага таварыства) удзельнiку (акцыянеру) па належных гэтаму ўдзельнiку (акцыянеру) долях (паях, акцыях) у парадку размеркавання прыбытку, што застаецца пасля падаткаабкладання.

Да дывiдэндаў прыраўноўваюцца даходы, што атрымлiваюцца па пагадненнях (даўгавых абавязацельствах), якiя прадугледжваюць удзел у прыбытках.

2. Не прызнаюцца дывiдэндамi:

2.1. выплаты ўдзельнiку (акцыянеру) арганiзацыi ў грашовай або натуральнай форме i памеры, якi не перавышае яго ўзносу (укладу) у статутны фонд гэтай арганiзацыi, пры яе лiквiдацыi або пры выхадзе ўдзельнiка (акцыянера) са складу ўдзельнiкаў арганiзацыi;

2.2. выплаты ўдзельнiкам (акцыянерам) арганiзацыi ў выглядзе доляў (паёў, акцый) гэтай жа арганiзацыi, а таксама ў выглядзе павелiчэння намiнальнага кошту акцый (паёў), ажыццёўленага за кошт уласных крынiц арганiзацыi, калi такiя выплаты не змяняюць працэнтную долю ўдзелу ў статутным фондзе арганiзацыi нiводнага з удзельнiкаў (акцыянераў).

3. Працэнтамi, калi iншае не ўстаноўлена гэтым Кодэксам, прызнаецца любы даход, налiчаны па аблiгацыях любога вiду, вэксалях, дэпазiтных i ашчадных сертыфiкатах, грашовых укладах, дэпазiтах i iншых аналагiчных даўгавых абавязацельствах (за выключэннем тых, што прадугледжваюць удзел у прыбытках), незалежна ад спосабу яго афармлення.

РАЗДЗЕЛ II

ПАДАТКОВАЕ АБАВЯЗАЦЕЛЬСТВА

Глава 4

Падатковае абавязацельства i яго выкананне

Артыкул 36. Падатковае абавязацельства

1. Падатковым абавязацельствам прызнаецца абавязак плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) пры наяўнасцi абставiнаў, устаноўленых падатковым заканадаўствам, заплацiць пэўны падатак, збор (пошлiну).

2. Падставы ўзнiкнення, змянення i спынення, а таксама парадак i ўмовы выканання падатковага абавязацельства вызначаюцца падатковым заканадаўствам, а ў адносiнах да мытных плацяжоў — таксама i мытным заканадаўствам.

3. Падатковае абавязацельства ўскладаецца на плацельшчыка (iншую абавязаную асобу) з моманту ўзнiкнення абставiнаў, якiя прадугледжваюць плату адпаведнага падатку, збору (пошлiны).

4. Падатковае абавязацельства спыняецца яго выкананнем плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) або з узнiкненнем абставiнаў, з якiмi падатковае заканадаўства звязвае спыненне падатковага абавязацельства па дадзенаму падатку, збору (пошлiне).

Артыкул 37. Выкананне падатковага абавязацельства

1. Выкананнем падатковага абавязацельства прызнаецца аплата належных сум падатку, збору (пошлiны).

2. Выкананне падатковага абавязацельства ажыццяўляецца непасрэдна плацельшчыкам, за выключэннем выпадкаў, калi ў адпаведнасцi з падатковым або мытным заканадаўствам выкананне яго падатковага абавязацельства ўскладаецца на iншую абавязаную асобу.

3. Выкананне падатковага абавязацельства ажыццяўляецца плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) незалежна ад прыцягнення яго да адказнасцi за парушэнне заканадаўства.

4. Падатак, збор (пошлiна) не прызнаюцца заплачанымi ў выпадку адклiкання плацельшчыкам або вяртання банкам плацельшчыку плацежнага даручэння на пералiчэнне сумы падатку, збору (пошлiны) у бюджэт, а таксама калi на момант прад’яўлення плацельшчыкам у банк плацежнага даручэння на аплату падатку, збору (пошлiны) гэты плацельшчык мае iншыя прад’яўленыя i нявыкананыя грашовыя патрабаваннi, якiя ў адпаведнасцi з заканадаўствам выконваюцца ў пазачарговым або ў першачарговым парадку, i (або) не мае дастатковых грашовых сродкаў на рахунку для задавальнення ўсiх грашовых патрабаванняў.

Падатковае абавязацельства лiчыцца выкананым пасля вынясення падатковым або мытным органам у парадку, устаноўленым главой 7 гэтага Кодэкса, рашэннi аб залiку залiшне заплачаных або залiшне спагнаных сум падаткаў, збораў (пошлiн).

Калi абавязак па налiчэнню i ўтрыманню падатку, збору (пошлiны) ускладзены ў адпаведнасцi з гэтым Кодэксам на iншую абавязаную асобу, то падатковае абавязацельства плацельшчыка лiчыцца выкананым з дня аплаты сумы падатку, збору (пошлiны) гэтай абавязанай асобай у бюджэт.

5. Невыкананне або неналежнае выкананне плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) падатковага абавязацельства з’яўляюцца падставамi для прымянення мераў прымусовага выканання падатковага абавязацельства i аплаты адпаведных пеняў, а таксама для прымянення да ўказанай асобы мераў адказнасцi ў парадку i на ўмовах, устаноўленых заканадаўствам.

Артыкул 38. Выкананне падатковага абавязацельства пры лiквiдацыi
(спыненнi дзейнасцi) арганiзацыi

1. Падатковае абавязацельства лiквiдуемай арганiзацыi выконваецца i належныя да аплаты ёю пенi плацяцца лiквiдацыйнай камiсiяй (лiквiдатарам) гэтай арганiзацыi, калi iншае не прадугледжана заканадаўствам, за кошт грашовых сродкаў гэтай арганiзацыi, у тым лiку ад рэалiзацыi яе маёмасцi.

2. Падатковае абавязацельства простага таварыства пры спыненнi дагавора простага таварыства, а гаспадарчай групы — пры спыненнi яе дзейнасцi выконваецца i належныя да аплаты iмi пенi плацяцца ўдзельнiкамi салiдарна.

3. Калi грашовых сродкаў лiквiдуемай арганiзацыi, у тым лiку атрыманых ад рэалiзацыi яе маёмасцi, недастаткова для выканання ў поўным аб’ёме падатковага абавязацельства, платы належных з яе пеняў, запазычанасць, якая застаецца, пагашаецца заснавальнiкамi (удзельнiкамi) названай арганiзацыi ў выпадках i межах, устаноўленых заканадаўчымi актамi, а не пагашаная пасля гэтага сума запазычанасцi прызнаецца безнадзейным доўгам i спiсваецца ў парадку, устаноўленым заканадаўствам.
(Пункт 3 артыкула 38 Кодэкса у рэдакцыі пункта 12 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

Артыкул 39. Выкананне падатковага абавязацельства пры рэарганiзацыi
арганiзацыi

1. Падатковае абавязацельства рэарганiзаванай арганiзацыi выконваецца i належныя да аплаты ёю пенi плацяцца правапераемнiкам (правапераемнiкамi) гэтай арганiзацыi ў парадку, устаноўленым гэтым артыкулам.

2. Выкананне падатковага абавязацельства, плата пеняў рэарганiзаванай арганiзацыi ўскладаюцца на яе правапераемнiка (правапераемнiкаў) незалежна ад таго, былi вядомы цi не да завяршэння рэарганiзацыi правапераемнiку (правапераемнiкам) факты i (або) абставiны невыканання або неналежнага выканання падатковага абавязацельства, няплаты (няпоўнай платы) пеняў рэарганiзаванай арганiзацыяй.

Правапераемнiк (правапераемнiкi) рэарганiзаванай юрыдычнай асобы пры выкананнi ўскладзеных на яго гэтым артыкулам абавязкаў па аплаце падаткаў, збораў (пошлiн) карыстаецца ўсiмi правамi плацельшчыка i выконвае ўсе абавязкi, прадугледжаныя гэтым Кодэксам для плацельшчыка падаткаў, збораў (пошлiн).

3. Пры наяўнасцi некалькiх правапераемнiкаў доля ўдзелу кожнага правапераемнiка ў выкананнi падатковага абавязацельства, у аплаце пеняў рэарганiзаванай арганiзацыi вызначаецца ў адпаведнасцi з раздзяляльным балансам або перадатачным актам.

Калi раздзяляльны баланс або перадатачны акт не дазваляюць вызначыць долю правапераемнiка рэарганiзаванай арганiзацыi або выключаюць магчымасць выканання ў поўным аб’ёме падатковага абавязацельства, аплаты пеняў якiм-небудзь з правапераемнiкаў, зноў узнiкшыя арганiзацыi нясуць салiдарную адказнасць па выкананню падатковага абавязацельства, аплаце пеняў рэарганiзаванай арганiзацыi.

4. Пры выдзяленнi са складу арганiзацыi адной або некалькiх арганiзацый правапераемства па выкананню падатковага абавязацельства, плаце пеняў у выдзеленых арганiзацый не ўзнiкае, калi толькi такое выдзяленне не накiравана на невыкананне (неналежнае выкананне) падатковага абавязацельства, няплату (няпоўную плату) пеняў рэарганiзаванай арганiзацыяй.

Такая рэарганiзацыя арганiзацыi не змяняе тэрмiнаў выканання яе падатковага абавязацельства.

Указанае выдзяленне прызнаецца рэарганiзацыяй, накiраванай на невыкананне (неналежнае выкананне) падатковага абавязацельства, на няплату (няпоўную плату) пеняў рэарганiзаванай арганiзацыi, у судовым парадку.

5. Падатковае абавязацельства рэарганiзаванай арганiзацыi выконваецца i належныя да платы ёю пенi плацяцца правапераемнiкам (правапераемнiкамi) гэтай арганiзацыi не пазней чым праз адзiн месяц з дня яго (iх) дзяржаўнай рэгiстрацыi, а пры рэарганiзацыi ў форме далучэння — з дня ўнясення ў Адзiны дзяржаўны рэгiстр юрыдычных асоб i iндывiдуальных прадпрымальнiкаў запiсу аб спыненнi дзейнасцi далучанай арганiзацыi.

6. Выкананне падатковага абавязацельства, плата пеняў правапераемнiкамi рэарганiзаванай арганiзацыi забяспечваюцца ў парадку i на ўмовах, устаноўленых гэтым Кодэксам.

Артыкул 40. Выкананне падатковага абавязацельства памёршай, аб’яўленай
памёршай, адсутнай без вестак або недзеяздольнай фiзiчнай асобы

1. Падатковае абавязацельства памёршай фiзiчнай асобы выконваецца яго спадчыннiкам (спадчыннiкамi), якiя прынялi спадчынную маёмасць памёршага, у межах кошту спадчыннай маёмасцi i прапарцыянальна долi ў спадчыне не пазней чым праз два месяцы з дня прыняцця спадчыны. Пры гэтым правапераемства па выкананню спадчыннiкам (спадчынннiкамi) абавязку па плаце належных з памёршай фiзiчнай асобы пеняў не ўзнiкае.

Па заяве спадчыннiка (спадчыннiкаў) памёршай фiзiчнай асобы падатковы орган на працягу пяцi дзён з дня падачы такой заявы абавязаны паведамiць спадчыннiку (спадчыннiкам) памёршай фiзiчнай асобы аб наяўнасцi запазычанасцi па падатковаму абавязацельству памёршай фiзiчнай асобы.

Пры адсутнасцi спадчыннiка (спадчыннiкаў) або пры адмове спадчыннiка (спадчыннiкаў) прыняць спадчыну, а таксама ў выпадку, калi велiчыня падатковага абавязацельства памёршай фiзiчнай асобы перавышае кошт маёмасцi, атрымлiваемай у спадчыну, непагашаная сума запазычанасцi па падатковаму абавязацельству памёршай фiзiчнай асобы прызнаецца безнадзейным доўгам i спiсваецца ў парадку, устаноўленым заканадаўствам.
(Частка трэцяя пункта 1 артыкула 40 Кодэкса у рэдакцыі пункта 13 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

Выкананне падатковага абавязацельства фiзiчнай асобы, якая аб’яўлена памёршай, ажыццяўляецца ў аналагiчным парадку.

2. Падатковае абавязацельства фiзiчнай асобы, якая прызнана адсутнай без вестак або недзеяздольнай, выконваецца i належная да платы ёй пеня плацiцца асобай, упаўнаважаным органам апекi i папячыцельства, або непасрэдна органам апекi i папячыцельства не пазней чым праз тры месяцы з дня прызнання фiзiчнай асобы адсутнай без вестак або недзеяздольнай за кошт маёмасцi гэтай фiзiчнай асобы.

Падатковы орган па месцы ўлiку фiзiчнай асобы, якая прызнана адсутнай без вестак або недзеяздольнай, абавязаны паведамiць асобе, упаўнаважанай органам апекi i папячыцельства, цi органу апекi i папячыцельства аб наяўнасцi нявыкананага падатковага абавязацельства, няўплачаных пеняў фiзiчнай асобы, якая прызнана адсутнай без вестак або недзеяздольнай, i аб абавязку ўказанай упаўнаважанай асобы (указанага ўпаўнаважанага органа) выканаць ва ўстаноўленым парадку падатковае абавязацельства, заплацiць пеню замест фiзiчнай асобы, якая прызнана адсутнай без вестак або недзеяздольнай.

Указанае паведамленне перадаецца асобе, упаўнаважанай органам апекi i папячыцельства, цi органу апекi i папячыцельства на працягу пяцi дзён з дня атрымання ад указанай упаўнаважанай асобы (указанага ўпаўнаважанага органа) звестак аб прызнаннi фiзiчнай асобы адсутнай без вестак або недзеяздольнай.

Запазычанасць па падатковаму абавязацельству фiзiчнай асобы, прызнанай без вестак адсутнай або недзеяздольнай, а таксама не заплачаныя iм пенi пры недастатковасцi (адсутнасцi) маёмасцi гэтай фiзiчнай асобы для выканання яе падатковага абавязацельства, платы пеняў у частцы, што перавышае кошт названай маёмасцi, прызнаюцца безнадзейным доўгам i спiсваюцца ў парадку, устаноўленым заканадаўствам.
(Частка чацвёртая пункта 2 артыкула 40 Кодэкса у рэдакцыі пункта 13 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

Пры прыняццi рашэння аб адмене прызнання фiзiчнай асобы адсутнай без вестак, адмене рашэння аб аб’яўленнi фiзiчнай асобы памёршай або прыняццi рашэння аб прызнаннi фiзiчнай асобы дзеяздольнай з дня прыняцця ўказанага рашэння аднаўляюцца дзеянне раней не выкананага i спiсанага падатковага абавязацельства, налiчэнне (уключаючы раней налiчаныя) пеняў.

3. Выкананне падатковага абавязацельства памёршай, аб’яўленай памёршай, адсутнай без вестак або недзеяздольнай фiзiчнай асобы забяспечваецца ў парадку i на ўмовах, устаноўленых гэтым Кодэксам.

Артыкул 41. Падатковая база i падатковая стаўка (стаўкi)

1. Падатковая база ўяўляе сабой вартасную, фiзiчную або iншую характарыстыку аб’екта падаткаабкладання.

Падатковая база i парадак яе вызначэння (налiчэння) устанаўлiваюцца ў адносiнах да кожнага падатку, збору (пошлiны).

2. Падатковая стаўка ўяўляе сабой вялiчыню падатковых налiчэнняў на адзiнку вымярэння падатковай базы, калi iншае не ўстаноўлена гэтым Кодэксам.

Падатковыя стаўкi i парадак iх прымянення ўстанаўлiваюцца ў адносiнах да кожнага падатку, збору (пошлiны).

3. Падатковая база i парадак яе вызначэння, а таксама падатковыя стаўкi па рэспублiканскiх падатках, зборах (пошлiнах) устанаўлiваюцца падатковым заканадаўствам.

Падатковая база i парадак яе вызначэння, а таксама падатковыя стаўкi па мясцовых падатках i зборах устанаўлiваюцца мясцовымi Саветамi дэпутатаў у адпаведнасцi з гэтым Кодэксам.

Артыкул 42. Падатковы перыяд

1. Пад падатковым перыядам маецца на ўвазе каляндарны год або iншы перыяд часу, якi вызначаецца ў адносiнах да кожнага канкрэтнага падатку, збору (пошлiны), па заканчэннi якога вызначаецца падатковая база i вылiчваецца сума гэтага падатку, збору (пошлiны).

2. У выпадках, устаноўленых гэтым Кодэксам, на плацельшчыкаў (iншых абавязаных асоб) можа ўскладацца абавязак па плаце падатку або збору на працягу падатковага перыяду.

Артыкул 43. Падатковыя льготы

Артыкул 43. Падатковыя льготы. Вiды дзяржаўнай падтрымкi;
(Назва артыкула 43 Кодэкса выкладзена ў новай рэдакцыі ў адпаведнасці з пунктам 3 артыкула 10 Закона Рэспублікі Беларусь ад 1 студзеня 2004 года №260-З).

1. Падатковымi льготамi прызнаюцца прадастаўляемыя асобным катэгорыям плацельшчыкаў прадугледжаныя падатковым заканадаўствам перавагi ў параўнаннi з iншымi плацельшчыкамi, уключаючы магчымасць не плацiць падатак, збор (пошлiну) або плацiць iх у меншым памеры.

2. Падатковыя льготы ўстанаўлiваюцца ў выглядзе:

2.1. вызвалення ад платы падатку, збору (пошлiны);

2.2. дадатковых у адносiнах да ўлiчваемых пры вызначэннi (налiчэннi) падатковай базы для ўсiх плацельшчыкаў падатковых вылiкаў i (або) скiдак, якiя змяншаюць падатковую базу або суму падатку, збору (пошлiны);

2.3. панiжаных у параўнаннi са звычайнымi падатковых ставак;

2.3-1. кампенсацыя сумы выплачанага падатку, збору (пошлiны);
(Пункт 2 артыкула 43 Кодэкса дапоўнены падпунктам 2.3-1 ў адпаведнасці з пунктам 3 артыкула 10 Закона Рэспублікі Беларусь ад 1 студзеня 2004 года №260-З).

2.4. у iншым выглядзе, устаноўленым Прэзiдэнтам Рэспублiкi Беларусь.

3. Нормы гэтага Кодэкса, якiя вызначаюць падставы i парадак прымянення падатковых iльгот, не могуць насiць iндывiдуальны характар.

4.(пункт 4 у першапачатковай рэдакцыі) Iльготы па падатках, зборах (пошлiнах) устанаўлiваюцца Прэзiдэнтам Рэспублiкi Беларусь i гэтым Кодэксам.

Iльготы па падатках, зборах (пошлiнах) плацельшчыкам iндывiдуальна прадастаўляюцца ў выглядзе, парадку i на ўмовах, якiя вызначае Прэзiдэнт Рэспублiкi Беларусь.

Мясцовыя Саветы дэпутатаў або па iх даручэнню мясцовыя выканаўчыя i распарадчыя органы маюць права ў парадку, вызначаным Прэзiдэнтам Рэспублiкi Беларусь i законамi, прадастаўляць iльготы па падатках, зборах (пошлiнах), якiя поўнасцю плацяцца ў мясцовыя бюджэты.

4. Iльготы па падатках, зборах (пошлiнах) устанаўлiваюцца Прэзiдэнтам Рэспублiкi Беларусь i гэтым Кодэксам.

Iльготы па падатках, зборах (пошлiнах) плацельшчыкам iндывiдуальна прадастаўляюцца ў выглядзе, парадку i на ўмовах, вызначаемых Прэзiдэнтам Рэспублiкi Беларусь. Прадастаўленне iндывiдуальных падатковых iльгот юрыдычным асобам i iндывiдуальным прадпрымальнiкам не дапускаецца.

Арганiзацыям i iндывiдуальным прадпрымальнiкам можа быць аказана дзяржаўная падтрымка iндывiдуальна ў парадку, вызначаемым Прэзiдэнтам Рэспублiкi Беларусь, у выглядзе:

змянення ўстаноўленага заканадаўствам тэрмiну платы падаткаў, збораў (пошлiн) i пенi;

нарматыўнага размеркавання выручкi.

Па рашэнню Прэзiдэнта Рэспублiкi Беларусь дзяржаўная падтрымка можа быць аказана плацельшчыкам у iншым выглядзе.

Мясцовыя Саветы дэпутатаў або па iх даручэнню мясцовыя выканаўчыя i распарадчыя органы маюць права ў парадку, вызначаным Прэзiдэнтам Рэспублiкi Беларусь i законамi, прадастаўляць iльготы па падатках, зборах (пошлiнах), якiя цалкам выплачваюцца ў мясцовыя бюджэты.
(Пункт 4 артыкула 43 Кодэкса выкладзены ў новай рэдакцыі ў адпаведнасці з пунктам 3 артыкула 10 Закона Рэспублікі Беларусь ад 1 студзеня 2004 года №260-З).

Абласныя i Мiнскi гарадскi Саветы дэпутатаў маюць права прадастаўляць арганiзацыям i iндывiдуальным прадпрымальнiкам дзяржаўную падтрымку ў выглядзе змянення ўстаноўленага заканадаўствам тэрмiну выплаты падаткаў, збораў (пошлiн) i пенi, якiя цалкам выплачваюцца ў мясцовыя бюджэты, на падставах, вызначаных Прэзiдэнтам Рэспублiкi Беларусь i ў парадку, устаноўленым абласнымi i Мiнскiм гарадскiм Саветамi дэпутатаў.
(Пункт 4 артыкула 43 Кодэкса дапоўнены часткай шостай у адпаведнасці з пунктам 5 артыкула 9 Закона Рэспублікі Беларусь ад 18 лістапада 2004 года №338-З).

5. Плацельшчык мае права выкарыстоўваць падатковыя льготы з моманту ўзнiкнення прававых падстаў для iх прымянення i на працягу ўсяго перыяду дзеяння гэтых падстаў.

Плацельшчык мае права не выкарыстоўваць падатковыя льготы, адмовiцца ад iх выкарыстання або прыпынiць iх выкарыстанне на адзiн цi некалькi падатковых перыядаў, калi iншае не ўстаноўлена гэтым Кодэксам.

6. Пры выкарыстаннi падатковых iльгот плацельшчык павiнен прадстаўляць разам з падатковай дэкларацыяй (разлiкам) па адпаведнаму падатку, збору (пошлiне) звесткi аб суме, на якую зменшана сума падатку, збору (пошлiны) у вынiку выкарыстання такiх iльгот, а таксама дакументы, што пацвярджаюць права на льготы.

Артыкул 44. Парадак налiчэння падаткаў, збораў (пошлiн)

1. Плацельшчык (iншая абавязаная асоба) самастойна налiчвае суму падатку, збору (пошлiны), якая падлягае плаце за падатковы перыяд, зыходзячы з падатковай базы, падатковай стаўкi i падатковых iльгот.
(Пункт 1 артыкула 44 Кодэкса дапоўнены словамі, выдзеленымі курсівам, у адпаведнасці з пунктам 6 артыкула 9 Закона Рэспублікі Беларусь ад 18 лістапада 2004 года №338-З).

2. У выпадках, прадугледжаных падатковым заканадаўствам, абавязак па налiчэнню сумы падатку, збору (пошлiны) можа быць ускладзена на падатковы або мытны орган цi падатковага агента.

Артыкул 45. Тэрмiны платы падаткаў, збораў (пошлiн)

1. Тэрмiны платы падаткаў, збораў (пошлiн) устанаўлiваюцца падатковым або мытным заканадаўствам у адносiнах да кожнага падатку, збору (пошлiны).

2. Змяненне плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай), падатковым або iншым органам устаноўленага падатковым або мытным заканадаўствам тэрмiну платы падатку, збору (пошлiны) не дапускаецца, за выключэннем выпадкаў, указаных у пункце 4 артыкула 43 гэтага Кодэкса.
(Пункт 2 артыкула 45 Кодэкса дапоўнены словамі, выдзеленымі курсівам, у адпаведнасці з пунктам 4 артыкула 10 Закона Рэспублікі Беларусь ад 1 студзеня 2004 года №260-З).

3. Тэрмiны платы падатку, збору (пошлiны) могуць быць вызначаны каляндарнай датай, сканчэннем перыяду часу, а таксама ўказаннем на падзею, якая павiнна настаць або адбыцца, цi на дзеянне, якое павiнна быць здзейснена.

Артыкул 46. Парадак платы падаткаў, збораў (пошлiн)

1. Плата падаткаў, збораў (пошлiн) ажыццяўляецца разавай выплатай усёй належнай сумы падатку, збору (пошлiны) або ў iншым парадку, устаноўленым гэтым Кодэксам i iншымi актамi падатковага або мытнага заканадаўства.

2. Плата падаткаў, збораў (пошлiн) ажыццяўляецца ў наяўным або безнаяўным парадку ў беларускiх рублях, калi iншае не ўстаноўлена заканадаўчымi актамi.

3. Днём платы падатку, збору (пошлiны) прызнаюцца:

3.1. дзень здачы плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) плацежнага даручэння банку на пералiчэнне належных сум падатку, збору (пошлiны) пры наяўнасцi на рахунку плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) сродкаў, дастатковых для выканання гэтага плацежнага даручэння ў поўным аб’ёме;

3.2. дзень выканання банкам плацежнага даручэння плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) на пералiчэнне належных сум падатку, збору (пошлiны), раней не выкананага па прычыне адсутнасцi на рахунку плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) сродкаў, дастатковых для выканання гэтага плацёжнага даручэння ў поўным аб’ёме;

3.3. дзень унясення плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) для пералiчэння належных сум падатку, збору (пошлiны) наяўных грашовых сродкаў у банк , пасялковы, сельскi выканаўчы i распарадчы орган або арганiзацыю сувязi Мiнiстэрства сувязi Рэспублiкi Беларусь або ў выпадках, устаноўленых падатковым або мытным заканадаўствам, у iншую ўпаўнаважаную арганiзацыю;
(Падпункт 3.3 пункта 3 артыкула 46 Кодэкса дапоўнены словамі, выдзеленымі курсівам, у адпаведнасці з пунктам 7 артыкула 9 Закона Рэспублікі Беларусь ад 18 лістапада 2004 года №338-З).

3.4. дзень падачы ў мытню пiсьмовай заявы плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) аб накiраваннi сум забеспячэння выплаты мытных плацяжоў, унесеных на дэпазiтны рахунак мытнi(далей — сумы забеспячэння), на мытныя плацяжы (пры ўмове, што сумы забеспячэння паступiлi на дэпазiтны рахунак мытнi) або дзень прыняцця мытняй рашэння аб накiраваннi сум забеспячэння на мытныя плацяжы, калi плацельшчык (iншая абавязаная асоба) парушыў устаноўленыя абмежаваннi, патрабаваннi або ўмовы, выкананне якiх было забяспечана ўнясеннем сум забеспячэння.

4. Плата падатку, збору (пошлiны) прадстаўнiком плацельшчыка ад iмя прадстаўляемага iм плацельшчыка, калi iншае не ўстаноўлена падатковым або мытным заканадаўствам, робiцца толькi за кошт сродкаў гэтага плацельшчыка.

5. Парадак платы падатку, збору (пошлiны) устанаўлiваецца ў адносiнах да кожнага падатку, збору (пошлiны).

6. Дапускаецца ў парадку, устаноўленым гэтым Кодэксам, залiчваць залiшне заплачаныя або спагнаныя сумы падаткаў, збораў (пошлiн), пеняў i накiроўваць iх у лiк пагашэння запазычанасцi i (або) выканання будучага падатковага абавязацельства. Пры гэтым днём платы падатку, збору (пошлiны), пенi плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) прызнаецца дзень праведзенага падатковым або мытным органам залiку залiшне заплачаных або залiшне спагнаных сум падаткаў, збораў (пошлiн), пеняў у лiк запазычанасцi i (або) ў лiк выканання будучага падатковага абавязацельства.

7. Дапускаецца ўзаемазалiк падаткаў, збораў (пошлiн), якiя падлягаюць аплаце плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай), i фiнансавых абавязацельстваў рэспублiканскiх органаў дзяржаўнага кiравання, мясцовых выканаўчых i распарадчых органаў перад гэтым плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай).

Парадак правядзення ўзаемазалiку ўстанаўлiваецца заканадаўствам.
(Частка другая пункта 7 артыкула 46 Кодэкса у рэдакцыі пункта 14 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

Артыкул 47. Спiсанне запазычанасцi па падатках, зборах (пошлiнах), пенях

Прызнанне запазычанасцi па падатках, зборах (пошлiнах), пенях немагчымай да спагнання i яе спiсанне праводзяцца ў парадку, устаноўленым Прэзiдэнтам Рэспублiкi Беларусь.
(Артыкул 47 Кодэкса у рэдакцыі пункта 15 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

Артыкул 48. Абавязкi банкаў i iншых упаўнаважаных арганiзацый па выкананню
плацежных даручэнняў на пералiчэнне падаткаў, збораў (пошлiн) i
рашэнняў аб спагнаннi падаткаў, збораў (пошлiн)

1. Банкi i iншыя ўпаўнаважаныя арганiзацыi абавязаны ў чарговасцi, устаноўленай заканадаўствам, выконваць плацежнае даручэнне плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) на пералiчэнне падаткаў, збораў (пошлiн), пеняў, а таксама рашэнне падатковага або мытнага органа аб спагнаннi падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт грашовых сродкаў плацельшчыка (iншай абавязанай асобы).

2. Выкананне банкамi i iншымi ўпаўнаважанымi арганiзацыямi плацежных даручэнняў плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) на пералiчэнне падатку, збору (пошлiны), пенi або рашэння падатковага цi мытнага органа аб спагнаннi падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт грашовых сродкаў плацельшчыка (iншай абавязанай асобы), калi iншае не ўстаноўлена гэтым Кодэксам, ажыццяўляецца ў той паслядоўнасцi, у якой гэтыя плацежныя даручэннi паступаюць у банк або iншую ўпаўнаважаную арганiзацыю.

3. Пералiчэннем падатку, збору (пошлiны), пенi прызнаецца залiчэнне ўказаных сум падатку, збору (пошлiны), пенi на рахунак адпаведнага бюджэту.

4. Плацежнае даручэнне на пералiчэнне падатку, збору (пошлiны), пенi або рашэнне падатковага органа аб спагнаннi падатку, збору (пошлiны), пенi выконваюцца банкам на працягу аднаго банкаўскага дня:

4.1. пасля атрымання такога плацежнага даручэння або рашэння;

4.2. пасля паступлення грашовых сродкаў на рахункi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) у выпадку iх адсутнасцi або недастатковасцi на момант атрымання такога плацежнага даручэння або рашэння.

Плата за абслугоўванне па ўказаных аперацыях не бярэцца.

Не дапускаецца спагнанне платы за прыём банкамi i iншымi ўпаўнаважанымi арганiзацыямi наяўных грашовых сродкаў ад фiзiчных асоб, у тым лiку зарэгiстраваных у якасцi iндывiдуальных прадпрымальнiкаў, пры выплаце падаткаў, збораў, iншых абавязковых плацяжоў у рэспублiканскi i мясцовыя бюджэты.
(Пункт 4 артыкула 48 Кодэкса дапоўнены часткай трэцяй у адпаведнасці з пунктам 5 артыкула 10 Закона Рэспублікі Беларусь ад 1 студзеня 2004 года №260-З).

5. У выпадку невыканання або неналежнага выканання банкам цi iншай упаўнаважанай арганiзацыяй ва ўстаноўлены тэрмiн плацежнага даручэння плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) на пералiчэнне падатку, збору (пошлiны), пенi або рашэння падатковага цi мытнага органа аб спагнаннi падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт грашовых сродкаў плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) банк або iншая ўпаўнаважаная арганiзацыя плацяць пенi ў парадку, устаноўленым артыкулам 52 гэтага Кодэкса, а таксама нясуць адказнасць у адпаведнасцi з заканадаўствам.

Глава 5

Спосабы забеспячэння выканання падатковага абавязацельства, платы пеняў

Артыкул 49. Спосабы забеспячэння выканання падатковага абавязацельства,
платы пеняў

1. Выкананне падатковага абавязацельства забяспечваецца наступнымi спосабамi:

1.1. залогам маёмасцi;

1.2. паручыцельствам;

1.3. пенямi;

1.4. прыпыненнем аперацый па рахунках у банку;

1.5. арыштам маёмасцi.

2. Плата пеняў забяспечваецца спосабамi, указанымi ў падпунктах 1.1, 1.2, 1.4 i 1.5 пункта 1 гэтага артыкула.

3. У частцы забеспячэння платы мытных плацяжоў могуць прымяняцца спосабы забеспячэння выканання падатковага абавязацельства, платы пеняў у парадку i на ўмовах, устаноўленых мытным заканадаўствам.

Артыкул 50. Залог маёмасцi

1. У выпадку змянення тэрмiнаў выканання падатковага абавязацельства, платы пеняў абавязак па плаце падаткаў, збораў (пошлiн), пеняў можа быць забяспечаны залогам.

2. Дагавор аб залогу маёмасцi заключаецца памiж залогадавальнiкам — плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) i падатковым органам па месцы пастаноўкi на ўлiк плацельшчыка (iншай абавязанай асобы). Да дагавора аб залогу прымяняюцца правiлы, прадугледжаныя заканадаўствам для дадзенага вiду дагавора.

3. Залогадавальнiк не мае права адчужаць прадмет залогу, перадаваць яго ў арэнду або бясплатнае карыстанне iншай асобе або iншым чынам распараджацца iм без згоды залогатрымальнiка.

Артыкул 51. Паручыцельства

1. У выпадку змянення тэрмiнаў выканання падактовага абавязацельства, платы пеняў абавязак па плаце падаткаў, збораў (пошлiн), пеняў можа быць забяспечаны паручыцельствам.

Дагавор паручыцельства заключаецца памiж паручыцелем i падатковым органам па месцы пастаноўкi на ўлiк плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) i ўключае ў сябе абавязак паручыцеля выканаць у поўным аб’ёме падатковае абавязацельства плацельшчыка, калi апошнi не выплацiць ва ўстаноўлены тэрмiн належныя сумы падаткаў, збораў (пошлiн), пеняў. Да дагавора паручыцельства прымяняюцца правiлы, прадугледжаныя заканадаўствам для дадзенага вiду дагавора.

2. У выпадку невыканання або неналежнага выканання паручыцелем сваiх абавязацельстваў падатковы орган мае права спагнаць належныя сумы падатку, збору (пошлiны), пенi з паручыцеля або плацельшчыка (iншай абавязанай асобы).

Артыкул 52. Пенi

1. Пенямi прызнаюцца грашовыя сумы, якiя плацельшчык (iншая абавязаная асоба) павiнен выплацiць у выпадку выканання падатковага абавязацельства ў больш познiя тэрмiны ў параўнаннi з устаноўленым падатковым заканадаўствам.

2. Сума адпаведных пеняў выплачваецца дадаткова да сумы падатку, збору (пошлiны), якую належыць заплацiць, незалежна ад прымянення iншых спосабаў забеспячэння выканання падатковага абавязацельства, а таксама мераў адказнасцi за парушэнне падатковага заканадаўства.

3. Пенi налiчваюцца за кожны каляндарны дзень пратэрмiноўкi, уключаючы дзень платы (спагнання), на працягу ўсяго тэрмiну выканання падатковага абавязацельства пачынаючы з дня, якi iдзе за ўстаноўленым падатковым заканадаўствам днём платы падатку, збору (пошлiны).

4. Пенi за кожны дзень пратэрмiноўкi вызначаюцца ў працэнтах ад няўплачаных сум падатку, збору (пошлiны).

Працэнтная стаўка пеняў прымаецца роўнай 1/360 стаўкi рэфiнансавання Нацыянальнага банка Рэспублiкi Беларусь, якая дзейнiчае на дзень выканання падатковага абавязацельства.

5. Пенi выплачваюцца (спаганяюцца) пасля платы (спагнання) належных сум падатку, збору (пошлiны).

6. Пасля выканання падатковага абавязацельства плацельшчык (iншая абавязаная асоба) можа быць вызвалена ад платы пеняў у парадку, устаноўленым Прэзiдэнтам Рэспублiкi Беларусь.

Артыкул 53. Прыпыненне аперацый па рахунках у банку

1. (Пункт 1 у першапачатковай рэдакцыі) Прыпыненнем аперацый па рахунках у банку прызнаецца дзеянне падатковага або мытнага органа, якое абмяжоўвае права плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) распараджацца грашовымi сродкамi, што знаходзяцца або паступаюць на яго рахункi ў банку, а таксама права гэтай асобы на адкрыццё новых рахункаў у гэтым жа або iншым банку.

Абмежаванне права плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) на распараджэнне грашовымi сродкамi, якiя знаходзяцца або паступаюць на яго рахункi ў банку, не распаўсюджваецца на аперацыi, звязаныя з выкананнем гэтай асобай падатковага абавязацельства, платай пеняў.

1. Прыпыненнем аперацый плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) па рахунках у банку прызнаецца па рашэнню падатковага або мытнага органа спыненне банкам усiх расходных аперацый па гэтаму рахунку, калi iншае не прадугледжана гэтым артыкулам.

Названае абмежаванне не пашыраецца на аперацыi, звязаныя з выкананнем плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) падатковага абавязацельства, уплатай пеняў.

Пры наяўнасцi рашэння аб прыпыненнi аперацый плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) банк не мае права адкрываць гэтай асобе новыя рахункi.
(Пункт 1 артыкула 53 Кодэкса выкладзены ў новай рэдакцыі пунктам 8 артыкула 9 Закона Рэспублікі Беларусь ад 18 лістапада 2004 года №338-З).

2. Рашэнне аб прыпыненнi аперацый плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) па яго рахунках у банку прымаецца кiраўнiком (яго намеснiкам) падатковага або мытнага органа ў выпадках:

2.1. невыканання плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) ва ўстаноўленыя тэрмiны падатковага абавязацельства, няўплаты пеняў;

2.2. непрадстаўлення плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) у падатковыя або мытныя органы падатковых або мытных дэкларацый (разлiкаў) па падатках, зборах (пошлiнах);

2.3. непрадстаўлення плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) у падатковыя органы дакументаў бухгалтарскага ўлiку, спецыяльных дазволаў (лiцэнзiй), iншых дакументаў (звестак) для правядзення падатковай праверкi.

3. Рашэнне падатковага або мытнага органа аб прыпыненнi аперацый плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) па яго рахунках у банку падлягае безумоўнаму выкананню банкам.

4. Прыпыненне аперацый плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) па яго рахунках у банку дзейнiчае з моманту атрымання банкам рашэння падатковага або мытнага органа аб прыпыненнi такiх аперацый да выканання падатковага абавязацельства, выплаты пеняў у поўным аб’ёме або да адмены рашэння падатковага або мытнага органа аб прыпыненнi аперацый плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) па яго рахунках у банку.

5. Рашэнне аб прыпыненнi аперацый або аб заканчэннi прыпынення аперацый плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) па яго рахунках у банку даводзiцца падатковым або мытным органам да кiраўнiка (прадстаўнiка) банка, плацельшчыка (iншай абавязанай асобы).

6. Прыпыненне аперацый па рахунках плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) адмяняецца рашэннем кiраўнiка (яго намеснiка) падатковага або мытнага органа не пазней чым праз адзiн рабочы дзень, якi iдзе за днём прадстаўлення ў падатковы або мытны орган дакументаў, што пацвярджаюць устараненне плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) парушэнняў, якiя паслужылi падставай для прыпынення аперацый па яго рахунках у банку.

7. Невыкананне або неналежнае выкананне банкам рашэння падатковага або мытнага органа аб прыпыненнi аперацый па рахунках плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) з’яўляюцца падставай для прыцягнення гэтага банка i (або) яго службовых асоб да адказнасцi, устаноўленай заканадаўчымi актамi.

Артыкул 54. Арышт маёмасцi

1. Арыштам маёмасцi прызнаецца дзеянне падатковага або мытнага органа па абмежаванню маёмасных правоў плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) у адносiнах да маёмасцi, якая належыць яму на праве ўласнасцi, гаспадарчага вядзення або аператыўнага кiравання. Пры гэтым дапускаецца такое абмежаванне правоў плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) у адносiнах да яго маёмасцi, пры якiм ён не мае права распараджацца арыштаванай маёмасцю, а валоданне i карыстанне ёю ажыццяўляюцца з дазволу i пад кантролем падатковага або мытнага органа цi пры якiм валоданне, карыстанне i распараджэнне гэтай маёмасцю ажыццяўляюцца з дазволу i пад кантролем падатковага або мытнага органа.

2. Арышт маёмасцi праводзiцца ў выпадку невыканання плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) ва ўстаноўленыя тэрмiны падатковага абавязацельства, няўплаты пеняў i пры наяўнасцi ў падатковых або мытных органаў дастатковых падстаў меркаваць, што ўказаная асоба прыме меры, каб скрыцца або схаваць сваю маёмасць.

3. Арышт можа быць накладзены на частку або на ўсю маёмасць плацельшчыка (iншай абавязанай асобы), за выключэннем маёмасцi, на якую ў адпаведнасцi з заканадаўствам не можа быць накiравана спагнанне.

4. Арышту падлягае толькi тая маёмасць, якая неабходная i дастатковая для выканання падатковага абавязацельства, выплаты пеняў.

5. Рашэнне аб накладаннi арышту на маёмасць плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) прымаецца кiраўнiком (яго намеснiкам) падатковага або мытнага органа ў форме пастановы аб накладаннi арышту на маёмасць. Пры гэтым вiды, аб’ёмы i тэрмiны абмежавання вызначаюцца ў кожным канкрэтным выпадку з улiкам уласцiвасцяў маёмасцi, значнасцi яе для плацельшчыка (iншай абавязанай асобы), гаспадарчага, бытавога або iншага выкарыстання i iншых фактараў.

Арышт маёмасцi, якая знаходзiцца ў жыллi фiзiчнай асобы, праводзiцца па пастанове аб накладаннi арышту на маёмасць з санкцыi пракурора.

6. Арышт маёмасцi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) — арганiзацыi праводзiцца пры ўдзеле яго законнага або ўпаўнаважанага прадстаўнiка ў прысутнасцi панятых.

Пры адсутнасцi законнага або ўпаўнаважанага прадстаўнiка плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) або адмове прыстунiчаць пры арышце маёмасцi арышт маёмасцi праводзiцца ў прысутнасцi двух панятых з наступным паведамленнем плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) аб яўцы яго законнага або ўпаўнаважанага прадстаўнiка ў падатковы або мытны орган.

7. Арышт маёмасцi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) — фiзiчнай асобы праводзiцца ў яго прысутнасцi з удзелам панятых. Пры адсутнасцi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) арышт маёмасцi праводзiцца ў прысутнасцi яго прадстаўнiка або паўналетняга члена яго сям’i (у выпадках, прадугледжаных часткай другой пункта 5 гэтага артыкула) i з удзелам панятых.

Пры адсутнасцi прадстаўнiка плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) або паўналетняга члена яго сям’i або iх адмове прысутнiчаць пры арышце маёмасцi арышт маёмасцi праводзiцца з удзелам двух панятых, а ў выпадках, звязаных з арыштам маёмасцi, якая знаходзiцца ў жыллi, таксама i прадстаўнiка мясцовага выканаўчага i распарадчага органа. Пры гэтым падатковыя або мытныя органы абавязаны паведамiць плацельшчыку (iншай абавязанай асобе) аб праведзеным арышце маёмасцi.

8. Перад арыштам маёмасцi службовыя асобы, якiя праводзяць арышт, абавязаны прад’явiць плацельшчыку (iншай абавязанай асобе), яго законнаму або ўпаўнаважанаму прадстаўнiку, iншым асобам, указаным у пункце 7 гэтага артыкула, пастанову аб накладаннi арышту (у выпадках, прадугледжаных часткай другой пункта 5 гэтага артыкула, санкцыю пракурора) i дакументы, якiя пацвярджаюць iх паўнамоцтвы.

9. Пры правядзеннi арышту складаецца вопiс арыштаванай маёмасцi. Маёмасць, якая падлягае арышту, пералiчваецца i апiсваецца ў вопiсе маёмасцi з дакладным указаннем назваў, колькасцi, iндывiдуальных прымет прадметаў, а пры магчымасцi — iх кошту (балансавага кошту).

Усе прадметы, якiя падлягаюць арышту, прад’яўляюцца панятым i плацельшчыку (iншай абавязанай асобе), або яго законнаму цi ўпаўнаважанаму прадстаўнiку, або iншым асобам, указаным у пункце 7 гэтага артыкула. Пры неабходнасцi маёмасць упакоўваецца i апячатваецца на месцы арышту.

10. Кiраўнiк (яго намеснiк) падатковага або мытнага органа, якi вынес пастанову аб накладаннi арышту на маёмасць, вызначае месца, дзе павiнна знаходзiцца маёмасць, на якую накладзены арышт.

11. Арыштаваная маёмасць перадаецца на захоўванне пад распiску плацельшчыку (iншай абавязанай асобе) цi iншым асобам, назначаным падатковым або мытным органам.

Асоба, якой перададзена на захоўванне арыштаваная маёмасць, калi такiм не з’яўляецца плацельшчык (iншая абавязаная асоба), атрымлiвае ўзнагароджанне, i яму кампенсуюцца расходы па захоўванню маёмасцi за кошт плацельшчыка (iншай абавязанай асобы).

12. У выпадку арышту скорапсавальных тавараў, для захоўвання якiх патрабуецца захаванне спецыяльных тэмпературнага i санiтарна-гiгiенiчнага рэжымаў, i пры адсутнасцi належных умоў iх захоўвання ажыццяўляецца рэалiзацыя такой маёмасцi ў парадку, устаноўленым заканадаўствам.

Рашэнне аб перадачы на рэалiзацыю тавараў, указаных у частцы першай гэтага пункта, прымаецца кiраўнiком (яго намеснiкам) падатковага або мытнага органа ў форме пастановы. Пры гэтым у акце вопiсу робiцца адпаведная адзнака.

13. Адчужэнне маёмасцi (за выключэннем праводзiмага пад кантролем або з дазволу падатковага цi мытнага органа), на якую накладзены арышт, а таксама яе растрата або ўтойванне не дапускаюцца. Незахаванне ўказанага парадку з’яўляецца падставай для прыцягнення вiнаватых асоб да адказнасцi, прадугледжанай заканадаўствам.

14. Пры спыненнi падатковага абавязацельства, выплаце пеняў рашэнне аб арышце маёмасцi адмяняецца кiраўнiком (яго намеснiкам) падатковага або мытнага органа, якi прыняў рашэнне аб накладаннi арышту, а маёмасць, перададзеная на захоўванне iншым асобам, падлягае вяртанню плацельшчыку (iншай абавязанай асобе).

Рашэнне аб арышце маёмасцi дзейнiчае з моманту накладання арышту да адмены гэтага рашэння кiраўнiком (яго намеснiкам) падатковага або мытнага органа, якi прыняў рашэнне аб накладаннi арышту, цi да адмены гэтага рашэння вышэйстаячым падатковым або мытным органам цi судом.

Глава 6

Прымусовае выкананне падатковага абавязацельства, спагнанне пеняў

Артыкул 55. Спагнанне падатку, збору (пошлiны), пенi

1. Спагнаннем падатку, збору (пошлiны), пенi прызнаецца прымусовае выкананне падатковага абавязацельства, платы пеняў у выпадку невыканання або неналежнага выканання плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) ва ўстаноўлены тэрмiн падатковага абавязацельства, няплаты (няпоўнай платы) пеняў.

2. Спагнанне падатку, збору (пошлiны), пенi праводзiцца ў парадку i на ўмовах, прадугледжаных гэтым Кодэксам, за кошт грашовых сродкаў i (або) iншай маёмасцi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы).

3. Пры спагнаннi падатку, збору (пошлiны), пенi падатковым або мытным органам могуць быць прыменены прыпыненне аперацый па рахунках плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) у банках i (або) накладанне арышту на маёмасць плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) у парадку, устаноўленым гэтым Кодэксам.

Артыкул 56. Спагнанне падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт грашовых
сродкаў на рахунках плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) —
арганiзацыi

1. Спагнанне падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт грашовых сродкаў на рахунках плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) — арганiзацыi праводзiцца ў бясспрэчным парадку на падставе рашэння кiраўнiка (яго намеснiка) падатковага або мытнага органа.

2. Рашэнне падатковага або мытнага органа аб спагнаннi падатку, збору (пошлiны), пенi павiнна змяшчаць абавязковае ўказанне на тыя рахункi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) — арганiзацыi, з якiх павiнна быць праведзена пералiчэнне падатку, збору (пошлiны), пенi, i на суму, якая падлягае пералiчэнню.

Спагнанне падатку, збору (пошлiны), пенi не праводзiцца за кошт грашовых сродкаў на пазыковых, спецпазыковых i карэспандэнцкiх рахунках плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) — арганiзацыi, а таксама рахункаў па ўлiку бюджэтных сродкаў дзяржаўнага казначэйства i мясцовых бюджэтаў.

Спагнанне падатку, збору (пошлiны), пенi з валютных рахункаў плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) — арганiзацыi праводзiцца ў суме, эквiвалетнай суме плацяжу ў беларускiх рублях па курсу Нацыянальнага банка Рэспублiкi Беларусь, якi дзейнiчае на дату спагнання.

3. Рашэнне падатковага або мытнага органа аб спагнаннi падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт грашовых сродкаў на рахунках плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) — арганiзацыi неадкладна даводзiцца да ведама банка, дзе адкрыты рахункi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) — арганiзацыi, i падлягае безумоўнаму выкананню банкам у першачарговым парадку не пазней чым праз адзiн банкаўскi дзень з дня атрымання iм гэтага рашэння. Пры гэтым банкам прыпыняюцца, калi iншае не ўстаноўлена заканадаўствам, усе iншыя расходныя аперацыi па рахунках плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) — арганiзацыi.

Пры недастатковасцi або адсутнасцi грашовых сродкаў на рахунках плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) — арганiзацыi ў дзень атрымання банкам рашэння падатковага або мытнага органа аб спагнаннi падатку, збору (пошлiны), пенi такое рашэнне выконваецца па меры паступлення грашовых сродкаў на ўказаныя ў iм рахункi не пазней чым праз адзiн банкаўскi дзень пасля кожнага такога паступлення.

Артыкул 57. Спагнанне падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт наяўных
грашовых сродкаў плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) —
арганiзацыi

1. Спагнанне падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт наяўных грашовых сродкаў (у тым ліку ў замежнай валюце) плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) — арганiзацыi праводзiцца ў бясспрэчным парадку на падставе рашэння кiраўнiка (яго намеснiка) падатковага або мытнага органа.

2. Рашэнне падатковага або мытнага органа аб спагнаннi падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт наяўных грашовых сродкаў выносiцца ў форме пастановы аб iх спагнаннi i павiнна змяшчаць абавязковае ўказанне на суму, якая падлягае спагнанню, i суму фактычна спагнаных грашовых сродкаў. Пры гэтым сума фактычна спагнаных грашовых сродкаў не павiнна перавышаць суму, якая падлягае спагнанню.

3. Наяўныя грашовыя сродкi ў дзень iх спагнання падлягаюць здачы ў банк для iх залiчэння ў адпаведны бюджэт.

Пры немагчымасцi здачы ўказаных сродкаў на працягу таго ж дня яны павiнны быць здадзены ў банк на наступны банкаўскi дзень.

Забеспячэнне захаванасцi ўказаных грашовых сродкаў ажыццяўляецца адпаведным падатковым або мытным органам.

Артыкул 58. Спагнанне падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт сродкаў
дэбiтораў плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) — арганiзацыi

1. Спагнанне падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт сродкаў дэбiтораў плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) — арганiзацыi праводзiцца ў бясспрэчным парадку на падставе рашэння кiраўнiка (яго намеснiка) падатковага органа па месцы пастаноўкi на ўлiк плацельшчыка (iншай абавязанай асобы).

Рашэнне аб спагнаннi падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт сродкаў дэбiтораў плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) прымаецца з улiкам тэрмiнаў выканання абавязацельстваў памiж плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) i яго дэбiторамi.

2. Рашэнне падатковага органа аб спаганнi падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт сродкаў дэбiтораў выносiцца ў адносiнах да аднаго або некалькiх дэбiтораў плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) на падставе акта праверкi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) цi заявы плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) аб уступцы патрабавання крэдытора i дакумента (акта зверкi або iншага падпiсанага дэбiторам i плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) дакумента), якi пацвярджае наяўнасць дэбiторскай запазычанасцi ў плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) i крэдыторскай запазычанасцi ў дэбiтора плацельшчыка (iншай абавязанай асобы). Рашэнне павiнна змяшчаць указанне на дэбiтора плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) i суму, якая падлягае спагнанню i якая не можа перавышаць суму дэбiторскай запазычанасцi гэтага дэбiтора плацельшчыку (iншай абавязанай асобе).

Рашэнне падатковага органа аб спагнаннi падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт сродкаў дэбiтораў i плацежная iнструкцыя выдаюцца банку, якi абслугоўвае гэты падатковы орган.

3. Адказнасць за верагоднасць звестак аб дэбiторах i сумах дэбiторскай запазычанасцi нясе плацельшчык (iншая абавязаная асоба) — арганiзацыя.

Артыкул 59. Спагнанне падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт маёмасцi
плацельшчыка (iншай абавязанай асобы)

1. Падатковы або мытны орган мае права звярнуцца ў агульны або гаспадарчы суд з iскам аб спагнаннi падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт маёмасцi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы), за выключэннем маёмасцi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) — арганiзацыi, парадак накiравання спагнання на якую вызначаны артыкуламi 56—58 гэтага Кодэкса.

2. Iскавая заява аб спагнаннi падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт маёмасцi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) падаецца ў агульны або гаспадарчы суд у парадку, устаноўленым заканадаўчымi актамi.

3. Да падачы iскавай заявы аб спагнаннi падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт маёмасцi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) падатковы або мытны орган мае права прыняць рашэнне аб накладаннi арышту на маёмасць плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) у парадку, устаноўленым артыкулам 54 гэтага Кодэкса.

4. Спагнанне падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт маёмасцi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) — арганiзацыi праводзiцца паслядоўна ў адносiнах да:

4.1. маёмасцi, што не ўдзельнiчае непасрэдна ў працэсе вытворчасцi тавараў (работ, паслуг);

4.2. тавараў, а таксама iншых матэрыяльных каштоўнасцяў, што не ўдзельнiчаюць i (або) не прызначаныя для непасрэднага ўдзелу ў працэсе вытворчасцi;

4.3. сыравiны i матэрыялаў, прызначаных для непасрэднага ўдзелу ў працэсе вытворчасцi, а таксама станкоў, абсталявання, будынкаў, пабудоў i iншых асноўных сродкаў;

4.4. маёмасцi, якая перададзена па дагавору ва ўладанне, у карыстанне або распараджэнне iншым асобам без пераходу да iх права ўласнасцi на гэту маёмасць, калi для забеспячэння спагнання падатку, збору (пошлiны), пенi такiя дагаворы скасаваны або прызнаны несапраўднымi;

4.5. iншай маёмасцi, не ўказанай у падпунктах 4.1—4.4 гэтага пункта, за выключэннем маёмасцi, на якую ў адпаведнасцi з заканадаўствам не можа быць накiравана спагнанне.

5. Спагнанне падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт маёмасцi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) — фiзiчнай асобы праводзiцца паслядоўна ў адносiнах да:

5.1. грашовых сродкаў на рахунках у банку;

5.2. наяўных грашовых сродкаў;

5.3. дэбiторскай запазычанасцi iндывiдуальнага прадпрымальнiка, заработнай платы i iншых даходаў фiзiчнай асобы;

5.4. маёмасцi, якая не ўдзельнiчае непасрэдна ў працэсе вытворчасцi тавараў (работ, паслуг);

5.5. тавараў, а таксама iншых матэрыяльных каштоўнасцяў, якiя не ўдзельнiчаюць i (або) не прызначаныя для непасрэднага ўдзелу ў працэсе вытворчасцi;

5.6. сыравiны i матэрыялаў, прызначаных для непасрэднага ўдзелу ў працэсе вытворчасцi, а таксама станкоў, абсталявання, будынкаў, пабудоў i iншых асноўных сродкаў;

5.7. маёмасцi, перададзенай па дагавору ва ўладанне, у карыстанне або распараджэнне iншым асобам без пераходу да iх права ўласнасцi на гэту маёмасць, калi для забеспячэння спагнання падатку, збору (пошлiны), пенi такiя дагаворы скасаваны або прызнаны несапраўднымi;

5.8. iншай маёмасцi, не ўказанай у падпунктах 5.1—5.7 гэтага пункта, за выключэннем маёмасцi, на якую ў адпаведнасцi з заканадаўствам не можа быць накiравана спагнанне.

6. Спагнанне падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт маёмасцi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) праводзiцца шляхам залiчэння ў адпаведны бюджэт грашовых сродкаў ад яе рэалiзацыi, за выключэннем маёмасцi, указанай у пунктах 5.1—5.3 пункта 5 гэтага артыкула, у парадку, устаноўленым заканадаўствам.

7. Службовыя асобы падатковых або мытных органаў не маюць права набываць маёмасць плацельшчыка (iншай абавязанай асобы), рэалiзуемую ў парадку выканання рашэння аб спагнаннi падатку, збору (пошлiны), пенi.

8. Сродкi, якiя засталiся пасля выканання падатковага абавязацельства, выплаты пеняў, падлягаюць вяртанню плацельшчыку (iншай абавязанай асобе) у парадку, устаноўленым артыкулам 61 гэтага Кодэкса.

Глава 7

Залiк, вяртанне падаткаў, збораў (пошлiн), пеняў

Артыкул 60. Залiк, вяртанне залiшне заплачанай сумы падатку, збору
(пошлiны), пенi

1. Залiшне заплачаная сума падатку, збору (пошлiны), пенi падлягае залiку ў лiк будучых плацяжоў плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) або вяртанню ў выпадках, прадугледжаных гэтым артыкулам.

2. Залiк цi вяртанне залiшне заплачанай сумы падатку, збору (пошлiны), пенi ажыццяўляюцца падатковым органам па месцы пастаноўкi на ўлiк плацельшчыка (iншай абавязанай асобы), калi iншае не ўстаноўлена гэтым Кодэксам.

Залiк цi вяртанне ўказанай сумы ажыццяўляюцца без налiчэння працэнтаў на гэту суму.

Залiк або вяртанне залiшне ўтрыманых падатковымi агентамi сум падаходнага падатку з фiзiчных асоб у выпадку i парадку, устаноўленых падатковым заканадаўствам, разам з падатковымi органамi маюць права рабiць i падатковыя агенты.
(Пункт 2 артыкула 60 Кодэкса дапоўнены часткай трэцяй пунктам 9 артыкула 9 Закона Рэспублікі Беларусь ад 18 лістапада 2004 года №338-З).

3. Падатковы орган абавязаны паведамiць плацельшчыку (iншай абавязанай асобе) пра кожны вядомы яму факт залiшняй платы i пра залiшне заплачаную суму падатку, збору (пошлiны), пенi не пазней чым праз дзесяць рабочых дзён з дня выяўлення кожнага такога факта.

4. Залiк залiшне заплачанай сумы падатку, збору (пошлiны), пенi ў лiк будучых плацяжоў ажыццяўляецца падатковым органам самастойна або на падставе пiсьмовай заявы плацельшчыка (iншай абавязанай асобы).

5. Залiк залiшне заплачанай сумы падатку, збору (пошлiны), пенi праводзiцца падатковым органам самастойна ў выпадку наяўнасцi ў плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) нявыкананага падатковага абавязацельства цi няўплачаных пеняў.

6. Залiшне заплачаная сума падатку, збору (пошлiны), пенi па пiсьмовай заяве плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) можа быць накiравана ў лiк будучых плацяжоў па гэтаму падатку, збору (пошлiне), на выкананне падатковых абавязацельстваў па iншых падатках, зборах (пошлiнах), на плату пеняў.

Заява аб залiку залiшне заплачанай сумы падатку, збору (пошлiны), пенi павiнна быць пададзена плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) на працягу аднаго месяца з дня атрымання адпаведнай iнфармацыi ад падатковага органа можа быць пададзена плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) не пазней чым праз тры гады з дня выплаты ўказанай сумы.
(Словы, выдзеленыя курсівам, у частцы другой пункта 6 артыкула 60 Кодэкса замененыя словамі, выдзеленымі падкрэсліваннем, у адпаведнасці з пунктам 9 артыкула 9 Закона Рэспублікі Беларусь ад 18 лістапада 2004 года №338-З).

7. Падатковы орган абавязаны паведамiць плацельшчыку (iншай абавязанай асобе) аб праведзеным залiку залiшне заплачанай сумы падатку, збору (пошлiны), пенi ў лiк будучых плацяжоў, выканання падатковага абавязацельства па плаце iншых падаткаў, збораў (пошлiн), пеняў не пазней чым праз дзесяць дзён з дня правядзення такога залiку.

8. Залiшне заплачаная сума падатку, збору (пошлiны), пенi падлягае вяртанню плацельшчыку (iншай абавязанай асобе) па яго пiсьмовай заяве ў выпадку адсутнасцi ў плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) нявыкананага падатковага абавязацельства, няўплачаных пеняў.

Заява аб вяртаннi залiшне заплачанай сумы падатку, збору (пошлiны), пенi можа быць пададзена плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) не пазней чым праз тры гады з дня платы ўказанай сумы.

9. Вяртанне залiшне заплачанай сумы падатку, збору (пошлiны), пенi праводзiцца падатковым органам на працягу аднаго месяца з дня падачы плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) заявы аб вяртаннi.

Пры парушэннi ўказанага тэрмiну сума залiшне заплачанага падатку, збору (пошлiны), пенi вяртаецца плацельшчыку (iншай абавязанай асобе) з налiчанымi на яе працэнтамi за кожны дзень парушэння тэрмiну вяртання па стаўцы, роўнай 1/360 стаўкi рэфiнансавання Нацыянальнага банка Рэспублiкi Беларусь, якая дзейнiчала ў дзень накiравання плацежнага даручэння банку на вяртанне плацельшчыку (iншай абавязанай асобе) гэтай сумы.

Працэнты на ўказаную суму налiчваюцца з дня, якi iдзе за днём сканчэння тэрмiну вяртання залiшне заплачанай сумы падатку, збору (пошлiны), пенi, па дзень накiравання плацежнага даручэння банку на вяртанне плацельшчыку (iншай абавязанай асобе) гэтай сумы.

10. Залiк цi вяртанне залiшне заплачанай сумы падатку, збору (пошлiны), пенi праводзяцца ў той валюце, у якой гэтым Кодэксам прадугледжана плата гэтых падатку, збору (пошлiны), пенi, а налiчаных працэнтаў — у беларускiх рублях.

11. Правiлы, прадугледжаныя гэтым артыкулам, прымяняюцца пры залiку цi вяртаннi залiшне заплачанай сумы мытных плацяжоў, пеняў з улiкам асаблiвасцяў, устаноўленых мытным заканадаўствам.

Артыкул 61. Залiк, вяртанне залiшне спагнанай сумы падатку, збору
(пошлiны), пенi

1. Залiшне спагнаная сума падатку, збору (пошлiны), пенi падлягае вяртанню плацельшчыку (iншай абавязанай асобе), калi гэты плацельшчык (iншая абавязаная асоба) не прадставiў у падатковы орган пiсьмовую заяву аб залiку ўказанай сумы ў лiк будучых плацяжоў, выканання падатковага абавязацельства па iншых падатках, зборах (пошлiнах), платы пеняў i ў плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) адсутнiчаюць нявыкананыя падатковыя абавязацельствы цi няўплачаныя пенi.

Залiк залiшне спагнанай сумы падатку, збору (пошлiны), пенi ў лiк будучых плацяжоў, выканання падатковага абавязацельства па iншых падатках, зборах (пошлiнах), платы пеняў праводзiцца ў адпаведнасцi з артыкулам 60 гэтага Кодэкса.

2. Вяртанне залiшне спагнанай сумы падатку, збору (пошлiны), пенi праводзiцца на падставе пiсьмовай заявы плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) i рашэння падатковага органа або агульнага цi гаспадарчага суда аб прызнаннi факта залiшняга спагнання такой сумы.

Заява аб вяртаннi залiшне спагнанай сумы падатку, збору (пошлiны), пенi можа быць пададзена плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) не пазней чым праз тры гады з дня спагнання ўказанай сумы.

3. Падатковы орган, устанавiўшы факт залiшняга спагнання падатку, збору (пошлiны), пенi, абавязаны паведамiць аб гэтым плацельшчыку (iншай абавязанай асобе) не пазней чым праз дзесяць дзён з дня ўстанаўлення дадзенага факта.

4. Залiшне спагнаная сума падатку, збору (пошлiны), пенi вяртаецца плацельшчыку (iншай абавязанай асобе) з налiчанымi на яе працэнтамi за кожны дзень спагнання па стаўцы, роўнай 1/360 стаўкi рэфiнансавання Нацыянальнага банка Рэспублiкi Беларусь, якая дзейнiчала ў дзень накiравання плацежнага даручэння банку на вяртанне плацельшчыку (iншай абавязанай асобе) гэтай сумы.

Працэнты на ўказаную суму налiчваюцца з дня, якi iдзе за днём спагнання, па дзень накiравання плацежнага даручэння банку на вяртанне плацельшчыку (iншай абавязанай асобе) гэтай сумы.

5. Залiшне спагнаная сума падатку, збору (пошлiны), пенi i налiчаныя на гэту суму працэнты падлягаюць вяртанню плацельшчыку (iншай абавязанай асобе) падатковым органам на працягу аднаго месяца з дня прыняцця адпаведнага рашэння падатковым органам або агульным цi гаспадарчым судом.

6. Вяртанне залiшне спагнанай сумы падатку, збору (пошлiны), пенi праводзiцца ў той валюце, у якой заканадаўчымi актамi прадугледжана плата гэтых падатку, збору (пошлiны), пенi, а налiчаных працэнтаў — у беларускiх рублях.

7. Правiлы, прадугледжаныя гэтым артыкулам, прымяняюцца пры вяртаннi залiшне спагнанай сумы мытных плацяжоў, пеняў з улiкам асаблiвасцяў, устаноўленых мытным заканадаўствам.

РАЗДЗЕЛ III

ПАДАТКОВЫ ЎЛIК I ПАДАТКОВЫ КАНТРОЛЬ

Глава 8

Падатковы ўлiк. Падатковая дэкларацыя (разлiк)

Артыкул 62. Падатковы ўлiк

1. Падатковым улiкам прызнаецца ажыццяўленне плацельшчыкамi (iншымi абавязанымi асобамi) улiку аб’ектаў падаткаабкладання i вызначэння падатковай базы па падатках, зборах (пошлiнах) шляхам разлiковых карэкцiровак да даных бухгалтарскага ўлiку, калi iншае не ўстаноўлена падатковым заканадаўствам.

Падатковы ўлiк вядзецца выключна ў мэтах падаткаабкладання i ажыццяўлення падатковага кантролю.

2. Падатковы ўлiк грунтуецца на даных бухгалтарскага ўлiку i (цi) на iншых дакументальна пацверджаных даных аб аб’ектах, якiя падлягаюць падаткаабкладанню або звязаны з падаткаабкладаннем, прымяненнем адпаведных правiлаў i формаў улiку.

3. Плацельшчык (iншая абавязаная асоба) складае i прадстаўляе за адпаведны падатковы або справаздачны перыяд у падатковы орган па месцы пастаноўкi на ўлiк падатковыя дэкларацыi (разлiкi) па падатках, зборах (пошлiнах), а таксама iншыя неабходныя дакументы, звязаныя з падаткаабкладаннем.

4. Парадак вядзення падатковага ўлiку вызначаецца заканадаўствам.
(Пункт 4 артыкула 62 Кодэкса у рэдакцыі пункта 16 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

Артыкул 63. Падатковая дэкларацыя (разлiк)

1. Падатковай дэкларацыяй (разлiкам) прызнаецца пiсьмовая заява плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) на бланку ўстаноўленай формы аб атрыманых даходах i ажыццёўленых расходах, крынiцах даходаў, падатковых iльготах i налiчанай суме падатку, збору (пошлiны) i (цi) iншых даных, неабходных для налiчэння i платы падатку, збору (пошлiны).

2. Падатковая дэкларацыя (разлiк) прадстаўляецца кожным плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) па кожнаму падатку, збору (пошлiне), у адносiнах да якiх ён прызнаны плацельшчыкам, калi iншае не ўстаноўлена падатковым заканадаўствам.

3. Падатковая дэкларацыя (разлiк) прадстаўляецца па ўстаноўленай форме ў падатковы орган па месцы пастаноўкi на ўлiк плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) у парадку i тэрмiны, устаноўленыя падатковым заканадаўствам.

4. Формы падатковых дэкларацый (разлiкаў) па падатках, зборах (пошлiнах) устанаўлiваюцца заканадаўствам.
(Пункт 4 артыкула 63 Кодэкса у рэдакцыі пункта 17 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

5. Падатковая дэкларацыя (разлiк) прадстаўляецца плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) у падатковы орган асабiста цi адпраўляецца па пошце. Падатковы орган не мае права адмовiць у прыняццi дэкларацыi (разлiку) i абавязаны па просьбе плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) зрабiць метку на копii падатковай дэкларацыi (разлiку) аб яе прыняццi, праставiўшы дату яе прадстаўлення. Пры адпраўцы падатковай дэкларацыi (разлiку) па пошце днём яе прадстаўлення лiчыцца дата адпраўкi заказнога пiсьма з вопiсам улажэння.

6. Падатковыя органы не маюць права патрабаваць ад плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) уключэння ў падатковую дэкларацыю (разлiк) даных, не звязаных з налiчэннем i платай падатку, збору (пошлiны).

7. Пры выяўленнi плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) у пададзенай iм падатковай дэкларацыi (разлiку) недакладнасцi звестак цi памылак, якiя прыводзяць да занiжэння (завышэння) сумы падатку, збору (пошлiны), якая падлягае плаце, плацельшчык (iншая абавязаная асоба) павiнна прадставiць падатковую дэкларацыю (разлiк) з унесенымi змяненнямi i дапаўненнямi.

Глава 9

Падатковы кантроль

Артыкул 64. Падатковы кантроль i формы яго ажыццяўлення

1. Падатковым кантролем прызнаецца сiстэма мераў па кантролю за выкананнем падатковага заканадаўства, якая ажыццяўляецца службовымi асобамi падатковых органаў у межах iх паўнамоцтваў праз улiк плацельшчыкаў (iншых абавязаных асоб), падатковыя праверкi, апытанне плацельшчыкаў i iншых асоб, праверкi даных улiку i справаздачнасцi, агляду рухомай i нерухомай маёмасцi, памяшканняў i тэрыторый, дзе могуць знаходзiцца аб’екты, якiя падлягаюць падаткаабкладанню або выкарыстоўваюцца для атрымання даходу (прыбытку), i ў iншых формах, прадугледжаных падатковым цi iншым заканадаўствам.

2. Мытныя органы ў межах сваёй кампетэнцыi ажыццяўляюць падатковы кантроль за выкананнем падатковага заканадаўства ў сувязi з перамяшчэннем тавараў праз мытную гранiцу Рэспублiкi Беларусь у парадку, прадугледжаным гэтай главой. Пры гэтым мытныя органы карыстаюцца правамi i нясуць абавязкi, прадугледжаныя гэтай главой для падатковых органаў.

Артыкул 65. Улiк плацельшчыкаў (iншых абавязаных асоб)

1. Плацельшчыкi (ва ўстаноўленых выпадках — iншыя абавязаныя асобы) падлягаюць пастаноўцы на ўлiк у падатковым органе адпаведна:

па месцы знаходжання арганiзацыi;

па месцы жыхарства фiзiчнай асобы.

2. Пастаноўка на ўлiк у падатковым органе арганiзацыi i iндывiдуальнага прадпрымальнiка ажыццяўляецца незалежна ад устаноўленых падатковым заканадаўствам акалiчнасцяў, з наяўнасцю якiх звязаны ўзнiкненне i выкананне падатковага абавязацельства па тым цi iншым падатку, збору (пошлiне).

Парадак пастаноўкi на ўлiк у падатковым органе фiзiчных асоб, якiя не з’яўляюцца iндывiдуальнымi прадпрымальнiкамi, вызначаецца гэтым Кодэксам i iншымi актамi падатковага заканадаўства.

3. Пастаноўка на ўлiк арганiзацыi (за выключэннем простага таварыства) цi iндывiдуальнага прадпрымальнiка ажыццяўляецца па iх заяве ў падатковы орган адпаведна па месцы знаходжання арганiзацыi цi па месцы жыхарства iндывiдуальнага прадпрымальнiка, якая падаецца не пазней чым праз дзесяць рабочых дзён з дня iх дзяржаўнай рэгiстрацыi.

4. Пастаноўка на ўлiк простага таварыства ажыццяўляецца ў падатковым органе па месцы знаходжання гэтага таварыства не пазней чым праз дзесяць рабочых дзён з дня заключэння дагавора аб сумеснай дзейнасцi.

5. Пастаноўка на ўлiк у падатковым органе фiлiялаў, прадстаўнiцтваў i iншых адасобленых падраздзяленняў юрыдычных асоб, якiя ўказаны ў падпункце 2.1 пункта 2 артыкула 13 гэтага Кодэкса i выконваюць у адпаведнасцi з гэтым Кодэксам падатковыя абавязацельствы гэтых юрыдычных асоб, праводзiцца ў парадку, устаноўленым для пастаноўкi на ўлiк арганiзацыi.

Артыкул 66. Парадак пастаноўкi на ўлiк i зняцця з улiку ў падатковым органе.
Улiковы нумар плацельшчыка (iншай абавязанай асобы)

1. Форма заявы аб пастаноўцы на ўлiк у падатковым органе, пералiк дакументаў (звестак), якiя прадстаўляюцца плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) адначасова з заявай аб пастаноўцы на ўлiк, устанаўлiваюцца заканадаўствам.
(Пункт 1 артыкула 66 Кодэкса у рэдакцыі пункта 18 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

2. Падатковы орган абавязаны ажыццявiць пастаноўку на ўлiк плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) на працягу пяцi рабочых дзён з дня атрымання iм заявы з прыкладаннем неабходных дакументаў (звестак).

3. Калi плацельшчык (iншая абавязаная асоба), якi знаходзiцца на ўлiку, змянiў месца свайго знаходжання цi месца жыхарства i падлягае пастаноўцы на ўлiк у iншым падатковым органе, то зняцце з улiку плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) праводзiцца падатковым органам, у якiм ён знаходзiўся на ўлiку, на працягу дзесяцi рабочых дзён пасля падачы плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) заявы аб змяненнi месца знаходжання цi месца жыхарства.

4. У выпадку лiквiдацыi цi рэарганiзацыi арганiзацыi, спынення дзейнасцi iндывiдуальнага прадпрымальнiка зняцце з улiку праводзiцца падатковым органам на працягу дзесяцi рабочых дзён пасля ўнясення адпаведнага запiсу ў Адзiны дзяржаўны рэгiстр юрыдычных асоб i iндывiдуальных прадпрымальнiкаў.

У выпадку прыняцця арганiзацыяй рашэння аб закрыццi свайго фiлiяла цi iншага адасобленага падраздзялення, спынення дзейнасцi праз пастаяннае прадстаўнiцтва зняцце з улiку ажыццяўляецца падатковым органам па iх заяве на працягу дзесяцi рабочых дзён з дня падачы такой заявы.

5. Пры пастаноўцы на ўлiк у падатковым органе кожнаму плацельшчыку (iншай абавязанай асобе) прысвойваецца адзiны па ўсiх падатках, зборах (пошлiнах), тым лiку па мытных плацяжах, улiковы нумар плацельшчыка.

Парадак i ўмовы прысваення, прымянення, а таксама змянення ўлiковага нумара плацельшчыка ўстанаўлiваюцца заканадаўствам.
(Частка другая пункта 5 артыкула 66 Кодэкса у рэдакцыі пункта 18 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

Плата за прысваенне (змяненне) улiковага нумара плацельшчыка, зняцце з улiку i выдачу плацельшчыку адпаведных дакументаў не спаганяецца.

6. На падставе даных улiку плацельшчыкаў (iншых абавязаных асоб) Мiнiстэрства па падатках i зборах Рэспублiкi Беларусь вядзе Дзяржаўны рэестр плацельшчыкаў (iншых абавязаных асоб).

Парадак вядзення Дзяржаўнага рэестра плацельшчыкаў (iншых абавязаных асоб) устанаўлiваецца заканадаўствам.
(Частка другая пункта 6 артыкула 66 Кодэкса у рэдакцыі пункта 18 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

7. Звесткi аб плацельшчыку (iншай абавязанай асобе) з моманту пастаноўкi яго на ўлiк прызнаюцца падатковай тайнай, калi iншае не ўстаноўлена гэтым Кодэксам.

Артыкул 67. Абавязкi органаў, упаўнаважаных асоб, якiя ажыццяўляюць
дзяржаўную рэгiстрацыю арганiзацый i iндывiдуальных
прадпрымальнiкаў, улiк i рэгiстрацыю маёмасцi i правоў на яе, апеку,
папячыцельства цi кiраванне маёмасцю падапечнага, натарыяльнае
сведчанне права на спадчыну i дагавораў дарэння

1. Дзяржаўныя i iншыя органы, якiя ажыццяўляюць дзяржаўную рэгiстрацыю арганiзацый, абавязаны паведамляць у падатковы орган па месцы знаходжання арганiзацыi аб яе дзяржаўнай рэгiстрацыi ў пятнаццацiдзённы тэрмiн з дня праведзенай дзяржаўнай рэгiстрацыi, а аб лiквiдацыi арганiзацыi — у пяцiдзённы тэрмiн з дня вынясення (атрымання) рашэння аб лiквiдацыi арганiзацыi.

2. Дзяржаўныя i iншыя органы, якiя ажыццяўляюць дзяржаўную рэгiстрацыю iндывiдуальных прадпрымальнiкаў, абавязаны паведамляць у падатковы орган па месцы жыхарства iндывiдуальнага прадпрымальнiка аб яго дзяржаўнай рэгiстрацыi ў пятнаццацiдзённы тэрмiн з дня праведзенай дзяржаўнай рэгiстрацыi, а аб спыненнi яго дзейнасцi ў якасцi iндывiдуальнага прадпрымальнiка — у пяцiдзённы тэрмiн з дня вынясення (атрымання) рашэння аб спыненнi дзейнасцi iндывiдуальнага прадпрымальнiка.

3. Дзяржаўныя органы i арганiзацыi, якiя ажыццяўляюць улiк i (або) рэгiстрацыю маёмасцi i правоў на яе, абавязаны перадаваць у падатковыя органы звесткi, неабходныя для ажыццяўлення падатковага кантролю. Пералiк i парадак перадачы такiх звестак устанаўлiваюцца заканадаўствам.
(Пункты 1-3 артыкула 67 Кодэкса у рэдакцыі пункта 19 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

4. Органы апекi i папячыцельства, iншыя арганiзацыi, якiя ў адпаведнасцi з заканадаўствам ажыццяўляюць апеку, папячыцельства цi кiраванне маёмасцю падапечнага, абавязаны паведамляць аб устанаўленнi апекi над фiзiчнымi , якiя прызнаны судом недзеяздольнымi, аб апецы i кiраваннi маёмасцю малалетнiх, аб папячыцельстве над непаўналетнiмi фiзiчнымi асобамi, фiзiчнымi асобамi, абмежаванымi судом у дзеяздольнасцi, дзеяздольнымi фiзiчнымi асобамi, над якiмi ўстаноўлена папячыцельства ў форме патранажу, фiзiчнымi асобамi, якiя прызнаны судом адсутнымi без вестак, а таксама аб наступных змяненнях, звязаных з указанымi апекай, папячыцельствам цi кiраваннем маёмасцю, у падатковыя органы па месцы свайго знаходжання не пазней чым праз пяць рабочых дзён з дня прыняцця адпаведнага рашэння.

5. Органы, службовыя асобы якiх упаўнаважаны ажыццяўляць натарыяльныя дзеяннi, i прыватныя натарыусы абавязаны паведамляць аб натарыяльным сведчаннi права на спадчыну i дагавораў дарэння ў падатковыя органы па месцы свайго знаходжання не пазней чым праз пяць рабочых дзён з дня адпаведнага натарыяльнага сведчання.

Парадак i форма прадстаўлення такiх паведамленняў устанаўлiваюцца заканадаўствам.
(Пункт 5 артыкула 67 Кодэкса дапоўнены часткай другой у адпаведнасці з пунктам 10 артыкула 9 Закона Рэспублікі Беларусь ад 18 лістапада 2004 года №338-З).

6. За невыкананне цi неналежнае выкананне абавязкаў, ускладзеных на органы, упаўнаважаных асоб, якiя ажыццяўляюць дзяржаўную рэгiстрацыю арганiзацый i iндывiдуальных прадпрымальнiкаў, улiк i рэгiстрацыю маёмасцi i правоў на яе, апеку, папячыцельства цi кiраванне маёмасцю падапечнага, натарыяльнае сведчанне права на спадчыну i дагавораў дарэння, указаныя органы, упаўнаважаныя асобы нясуць адказнасць у адпаведнасцi з заканадаўствам.

Артыкул 68. Абавязкi банкаў, iншых арганiзацый i фiзiчных асоб па
прадстаўленню звестак аб плацельшчыках (iншых абавязаных асобах)

1. Банкi адкрываюць бягучы (разлiковы) i iншыя рахункi арганiзацыям i iндывiдуальным прадпрымальнiкам толькi пры прад’яўленнi iмi дакументаў, якiя пацвярджаюць iх пастаноўку на ўлiк у падатковым органе.

2. Банк абавязаны паведамiць аб адкрыццi цi закрыццi рахунку арганiзацыi цi iндывiдуальнага прадпрымальнiка ў падатковы орган па месцы пастаноўкi на ўлiк гэтых асоб на працягу аднаго банкаўскага дня пасля, адпаведна, адкрыцця цi закрыцця такога рахунку.

3. Органы, упаўнаважаныя праводзiць выдачу спецыяльных дазволаў (лiцэнзiй) на ажыццяўленне вiдаў дзейнасцi, якiя падлягаюць лiцэнзаванню, абавязаны паведамляць аб выдачы плацельшчыку (iншай абавязанай асобе) адпаведнага спецыяльнага дазволу (лiцэнзii) у падатковы орган па месцы пастаноўкi на ўлiк гэтага плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) у пяцiдзённы тэрмiн з дня яго (яе) выдачы.

4. Палажэннi гэтага артыкула распаўсюджваюцца на абавязкi iншых арганiзацый i фiзiчных асоб па прадстаўленню звестак аб плацельшчыках (iншых абавязаных асобах) мытным органам, якiя праводзяць праверку iх прадпрымальнiцкай дзейнасцi.

5. За невыкананне цi неналежнае выкананне ўскладзеных на банкi, iншыя арганiзацыi i на фiзiчных асоб абавязкаў па прадстаўленню звестак аб плацельшчыках (iншых абавязаных асобах) яны нясуць адказнасць у адпаведнасцi з заканадаўствам.

Артыкул 69. Падатковая праверка

1. Падатковыя праверкi могуць быць планавымi i пазапланавымi.

2. Планавая падатковая праверка праводзiцца на падставе квартальных графiкаў праверак, якiя зацвярджаюцца кiраўнiком (яго намеснiкам) падатковага органа па месцы пастаноўкi на ўлiк плацельшчыка (iншай абавязанай асобы). Графiкi праверак даводзяцца да ведама плацельшчыкаў (iншых абавязаных асоб) шляхам iх размяшчэння на iнфармацыйных стэндах, абсталяваных у памяшканнях падатковых органаў.

Планавыя падатковыя праверкi аднаго i таго ж плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) могуць праводзiцца не больш чым адзiн раз у год.

3. Пазапланавая падатковая праверка праводзiцца па даручэнню Прэзiдэнта Рэспублiкi Беларусь, Урада Рэспублiкi Беларусь, Камiтэта дзяржаўнага кантролю Рэспублiкi Беларусь, Савета па каардынацыi кантрольнай дзейнасцi ў Рэспублiцы Беларусь, кiраўнiка падатковага органа, праваахоўных i судовых органаў.

Пазапланавая падатковая праверка, як правiла, праводзiцца без папярэдняга паведамлення плацельшчыку (iншай абавязанай асобе).

4. Пазапланавая падатковая праверка па даручэнню кiраўнiка падатковага органа можа праводзiцца пры наступных абставiнах:

4.1. наяўнасць звестак i фактаў, якiя сведчаць аб парушэннях падатковага заканадаўства;

4.2. непрадстаўленне да ўстаноўленага тэрмiну падатковай дэкларацыi (разлiку) цi iншых дакументаў, неабходных для падаткаабкладання;

4.3. узнiкненне неабходнасцi праверыць цi ўдакладнiць звесткi, атрыманыя пры правядзеннi папярэдняй падатковай праверкi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы), а таксама пры правядзеннi падатковай праверкi iншай асобы, якая знаходзiцца ў прававых адносiнах з гэтым плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай);

4.4. рэарганiзацыя цi лiквiдацыя арганiзацыi, спыненне дзейнасцi iндывiдуальнага прадпрымальнiка;

4.5. наяўнасць пiсьмовай заявы плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) аб залiку або вяртаннi залiшне заплачаных сум падатку, збору (пошлiны), пенi;

4.6. невыкананне цi неналежнае выкананне плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) падатковага абавязацельства, наяўнасць запазычанасцi па падатках, зборах (пошлiнах) — у мэтах прыняцця рашэння аб спагнаннi падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт маёмасцi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы);

4.7. прыняцце вышэйстаячым падатковым органам пры разглядзе скаргi плацельшчыка рашэння аб правядзеннi дадатковай праверкi.

Пазапланавая падатковая праверка, якая праводзiцца ў адпаведнасцi з падпунктамi 4.1 i 4.5 часткi першай гэтага пункта, ажыццяўляецца ў межах абставiнаў, наяўнасць якiх з’явiлася падставай для яе правядзення.

5. Падатковыя органы праводзяць камеральныя i выязныя падатковыя праверкi плацельшчыкаў (iншых абавязаных асоб).

6. Парадак правядзення падатковых праверак устанаўлiваецца заканадаўствам.
(Пункт 6 артыкула 69 Кодэкса у рэдакцыі пункта 20 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

Артыкул 70. Камеральная падатковая праверка

1. Камеральная падатковая праверка праводзiцца па месцы знаходжання падатковага органа на падставе падатковых дэкларацый (разлiкаў) i iншых дакументаў, якiя прадстаўлены плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) i звязаны з падаткаабкладаннем, а таксама дакументаў аб дзейнасцi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы), што маюцца ў падатковага органа.

2. Пры правядзеннi камеральнай падатковай праверкi падатковы орган мае права запатрабаваць у плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) дадатковыя звесткi, атрымаць тлумачэннi i дакументы, што пацвярджаюць правiльнасць налiчэння i своечасовасць платы падаткаў, збораў (пошлiн).

Артыкул 71. Выязная падатковая праверка

1. Выязная падатковая праверка праводзiцца па месцы знаходжання плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) шляхам вывучэння паўнаты i правiльнасцi адлюстравання ў бухгалтарскiм улiку плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) аперацый, якiя аказваюць прамы цi ўскосны ўплыў на сумы падаткаў, збораў (пошлiн), з наступным параўнаннем вызначаных падчас праверкi фактычных сум падаткаў, збораў (пошлiн) з адлюстраванымi плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) у падатковых дэкларацыях (разлiках) i iншых дакументах, якiя прадстаўлялiся ў падатковы орган на працягу перыяду, што падвяргаецца праверцы.

2. Выязныя падатковыя праверкi могуць быць комплекснымi, рэйдавымi, тэматычнымi i сустрэчнымi.

3. Пры правядзеннi комплекснай выязной падатковай праверкi падлягаюць вывучэнню пытаннi платы ўсiх падаткаў, збораў (пошлiн), абавязак платы якiх быў ускладзены на правяраемага плацельшчыка (iншую абавязаную асобу).

4. Рэйдавая выязная падатковая праверка праводзiцца падатковымi органамi ў месцах дзейнасцi плацельшчыкаў (iншых абавязаных асоб), звязанай з прыёмам наяўных грашовых сродкаў ад пакупнiкоў (клiентаў), з вытворчасцю прадукцыi, выкананнем работ, аказаннем паслуг, з захоўваннем таварна-матэрыяльных каштоўнасцяў у iншых месцах, звязаных з атрыманнем даходаў, у мэтах кантролю за выкананнем падатковага заканадаўства, а таксама патрабаванняў да вядзення бухгалтарскага ўлiку i афармлення асобных фiнансава-гаспадарчых аперацый, устанаўлення фактаў незарэгiстраванай прадпрымальнiцкай дзейнасцi або дзейнасцi, на займанне якой патрэбны спецыяльны дазвол (лiцэнзiя), збору аператыўнай iнфармацыi, праверкi заяў i скаргаў арганiзацый i фiзiчных асоб.

5. У ходзе правядзення тэматычнай выязной падатковай праверкi падлягаюць вывучэнню пытаннi платы асобных падаткаў, збораў (пошлiн), абавязак платы якiх быў ускладзены на правяраемага плацельшчыка (iншую абавязаную асобу), а таксама iншыя пытаннi, якiя ўваходзяць у кампетэнцыю падатковых органаў.

6. Сустрэчная выязная падатковая праверка праводзiцца ў мэтах устанаўлення фактычнага адлюстравання ў бухгалтарскiм улiку плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) гаспадарчых аперацый, якiя ажыццяўлялiся з iншымi плацельшчыкамi (iншымi абавязанымi асобамi), у адносiнах да якiх праводзяцца планавыя або пазапланавыя падатковыя праверкi.

7. Агульны тэрмiн правядзення выязной падатковай праверкi не павiнен перавышаць 30 рабочых дзён. Указаны тэрмiн можа быць прадоўжаны кiраўнiком (яго намеснiкам) падатковага органа.

Артыкул 72. Прыцягненне эксперта для аказання садзейнiчання пры правядзеннi
падатковых праверак

1. Падатковыя органы для аказання садзейнiчання пры правядзеннi падатковых праверак маюць права прыцягваць на дагаворнай аснове эксперта.

2. Экспертыза прызначаецца ў выпадках, калi для растлумачэння ўзнiкшых пытанняў патрэбны спецыяльныя веды ў навуцы, мастацтве, тэхнiцы i iншых сферах дзейнасцi.

Пытаннi, пастаўленыя перад экспертам, i яго заключэнне не могуць выходзiць за межы спецыяльных ведаў эксперта.

3. Падатковы орган, якi праводзiць падатковую праверку, звяртаецца ў пiсьмовай форме ў кампетэнтны орган з просьбай аб накiраваннi эксперта. У звароце ўказваюцца падставы для назначэння экспертызы, пытаннi, пастаўленыя перад экспертам, i матэрыялы, што прадастаўляюцца ў распараджэнне эксперта.

4. Эксперт мае права знаёмiцца з матэрыяламi падатковай праверкi, што датычацца прадмета экспертызы, заяўляць хадайнiцтвы аб прадастаўленнi яму дадатковых матэрыялаў.

5. Эксперт можа адмовiцца ад дачы заключэння, калi прадастаўленыя яму матэрыялы з’яўляюцца недастатковымi цi калi ён не валодае неабходнымi ведамi для правядзення экспертызы.

6. Пры назначэннi i правядзеннi экспертызы плацельшчык (iншая абавязаная асоба), у адносiнах да якога праводзiцца падатковая праверка, мае права:

6.1. заявiць адвод эксперту;

6.2. прасiць аб назначэннi эксперта з лiку ўказаных iм асоб;

6.3. прадставiць дадатковыя пытаннi для атрымання па iх заключэння эксперта;

6.4. прысутнiчаць з дазволу службовай асобы падатковага органа пры правядзеннi экспертызы i даваць тлумачэннi эксперту;

6.5. знаёмiцца з заключэннем эксперта.

7. Эксперт дае заключэнне ў пiсьмовай форме ад свайго iмя. У заключэннi эксперта выкладаюцца праведзеныя iм даследаваннi, зробленыя ў вынiку iх высновы i абгрунтаваныя адказы на пастаўленыя пытаннi. Калi эксперт пры правядзеннi экспертызы ўстановiць акалiчнасцi, якiя маюць значэнне для справы, але па iх не былi пастаўлены пытаннi, ён мае права ўключыць высновы аб гэтых акалiчнасцях у сваё заключэнне.

8. Заключэнне эксперта цi яго паведамленне аб немагчымасцi даць заключэнне прад’яўляюцца правяраемаму плацельшчыку (iншай абавязанай асобе), якi мае права даць свае тлумачэннi i заявiць пярэчаннi, а таксама прасiць аб пастаноўцы дадатковых пытанняў эксперту i аб назначэннi дадатковай цi паўторнай экспертызы.

9. Дадатковая экспертыза прызначаецца ў выпадку недастатковай яснасцi цi паўнаты заключэння i даручаецца тому ж або iншаму эксперту.

Паўторная экспертыза прызначаецца ў выпадку неабгрунтаванасцi заключэння эксперта цi сумненняў у яго правiльнасцi i даручаецца iншаму эксперту.

Дадатковая i паўторная экспертызы прызначаюцца з выкананнем патрабаванняў, прадугледжаных гэтым артыкулам.

10. Плата за правядзенне экспертызы ажыццяўляецца падатковымi органамi за кошт сродкаў правяраемага плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) цi за кошт сродкаў бюджэту, калi вiна гэтага плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) не ўстаноўлена.

Артыкул 73. Прыцягненне спецыялiста пры правядзеннi падатковай праверкi

1. Падатковыя органы для ўдзелу ў канкрэтных дзеяннях пры правядзеннi падатковых праверак маюць права прыцягваць на дагаворнай аснове спецыялiста, якi валодае спецыяльнымi ведамi i навыкамi.

2. Падатковы орган, якi праводзiць падатковую праверку, звяртаецца ў пiсьмовай форме ў кампетэнтны орган з просьбай аб накiраваннi спецыялiста.

3. Спецыялiст мае права знаёмiцца з матэрыяламi падатковай праверкi, звязанымi з ажыццяўленнем канкрэтных дзеянняў.

4. Спецыялiст можа адмовiцца ад удзелу ў канкрэтных дзеяннях, калi прадастаўленыя яму матэрыялы з’яўляюцца недастатковымi або калi ён не валодае неабходнымi ведамi для ажыццяўлення сваiх функцый.

5. Плата за паслугi спецыялiста ажыццяўляецца падатковымi органамi за кошт сродкаў правяраемага плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) цi за кошт сродкаў бюджэту, калi вiна гэтага плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) не ўстаноўлена.

Артыкул 74. Доступ службовых асоб падатковых органаў на тэрыторыю цi ў
памяшканне плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) для правядзення
падатковай праверкi

1. Доступ на тэрыторыю цi ў памяшканне плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) службовых асоб падатковага органа, якiя непасрэдна праводзяць падатковую праверку, ажыццяўляецца пры прад’яўленнi гэтымi асобамi службовых пасведчанняў i прадпiсання падатковага органа аб правядзеннi выязной падатковай праверкi гэтага плацельшчыка (iншай абавязанай асобы).

2. Службовыя асобы падатковых органаў, якiя непасрэдна праводзяць падатковую праверку, могуць ажыццяўляць агляд выкарыстоўваемых для ажыццяўлення дзейнасцi тэрыторый цi памяшканняў плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) або агляд аб’ектаў падаткаабкладання для вызначэння адпаведнасцi фактычных даных аб аб’ектах падаткаабкладання цi аб’ектах, якiя выкарыстоўваюцца для ажыццяўлення дзейнасцi, дакументальным даным, прадстаўленым плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай).

Пры недапушчэннi службовай асобы падатковага органа, якая праводзiць падатковую праверку, на ўказаныя тэрыторыi цi ў памяшканнi службовай асобай падатковага органа складаецца акт, якi падпiсваецца гэтай асобай i плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) i на падставе якога службовая асоба падатковага органа мае права вызначыць сумы падаткаў, збораў (пошлiн), што падлягаюць плаце, на падставе звестак аб дадзеным плацельшчыку (iншай абавязанай асобе), якiя маюцца ў яе.

Пры адмове плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) падпiсаць акт у iм робiцца адпаведны запiс.

3. Доступ службовых асоб падатковых органаў, якiя ажыццяўляюць падатковую праверку, у жылыя памяшканнi без цi супраць волi пражываючых у iх фiзiчных асоб iнакш як у выпадках, устаноўленых заканадаўчымi актамi, не дапускаецца.

4. Незаконная перашкода доступу службовых асоб падатковага органа, якiя праводзяць падатковую праверку, на тэрыторыю цi ў памяшканне (за выключэннем жылых памяшканняў) плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) цягне адказнасць, прадугледжаную заканадаўствам.

Артыкул 75. Выпатрабаванне дакументаў i запыт iншай iнфармацыi пры
правядзеннi падатковай праверкi

1. Службовая асоба падатковага органа, якая праводзiць падатковую праверку, мае права выпатрабаваць у правяраемага плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) неабходныя для праверкi iнфармацыю i (цi) дакументы.

2. Асоба, якой адрасаваны запыт аб прадстаўленнi iнфармацыi i (цi) дакументаў, абавязана не пазней чым праз тры рабочыя днi з дня атрымання ўказанага запыту накiраваць цi выдаць iх службовай асобе падатковага органа, якая патрабуе ўказаныя iнфармацыю i (цi) дакументы, або паведамiць аб адсутнасцi ў яе запатрабаваных iнфармацыi i (цi) дакументаў.

Дакументы прадстаўляюцца ў выглядзе заверанай належным чынам копii, а пры немагчымасцi прадстаўлення копiй прадстаўляюцца арыгiналы дакументаў.

3. Адмова плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) ад выдачы запатрабаваных падатковым органам пры правядзеннi падатковай праверкi iнфармацыi i (цi) дакументаў або непрадстаўленне iх ва ўстаноўлены тэрмiн цягнуць адказнасць, прадугледжаную заканадаўствам.

4. Пры адмове плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) ад выдачы запатрабаваных пры правядзеннi падатковай праверкi iнфармацыi i (цi) дакументаў падатковы орган мае права правесцi iх канфiскацыю ў парадку, устаноўленым артыкулам 76 гэтага Кодэкса.

Артыкул 76. Канфiскацыя дакументаў пры правядзеннi падатковай праверкi

1. Канфiскацыя дакументаў праводзiцца на падставе пастановы службовай асобы падатковага органа, якi ажыццяўляе выязную падатковую праверку.

Указаная пастанова падлягае зацвярджэнню кiраўнiком (яго намеснiкам) адпаведнага падатковага органа.

2. Канфiскацыя дакументаў праводзiцца ў прысутнасцi асоб, у якiх праводзiцца канфiскацыя дакументаў, а ў выпадку iх адсутнасцi — у прысутнасцi панятых.

3. Не падлягаюць канфiскацыi дакументы, якiя не датычацца прадмета падатковай праверкi.

4. Канфiскаваныя дакументы пералiчваюцца i апiсваюцца ў акце канфiскацыi або ў прыкладаемых да яго вопiсах з дакладным указаннем наймення i колькасцi канфiскаваных дакументаў.

5. У тых выпадках, калi для правядзення падатковай праверкi недастаткова канфiскацыi копiй дакументаў плацельшчыкаў (iншых абавязаных асоб) або ў падатковых органаў ёсць дастатковыя падставы меркаваць, што арыгiналы дакументаў будуць знiшчаны, скрыты, выпраўлены цi заменены, службовая асоба падатковага органа мае права канфiскаваць дакументы-арыгiналы.

Пры канфiскацыi такiх дакументаў з iх робяць копii, якiя завяраюцца службовай асобай падатковага органа i перадаюцца плацельшчыку (iншай абавязанай асобе). Пры немагчымасцi зрабiць цi перадаць зробленыя копii адначасова з канфiскацыяй дакументаў падатковы орган перадае iх асобе, у якой гэтыя дакументы былi канфiскаваны, на працягу пяцi дзён пасля канфiскацыi.

6. Копiя акта канфiскацыi дакументаў уручаецца пад распiску цi высылаецца асобе, у якой гэтыя дакументы былi канфiскаваны.

Артыкул 77. Выклiк у падатковы орган пры правядзеннi падатковай праверкi

1. Падатковы орган пры правядзеннi падатковай праверкi мае права выклiкаць любую фiзiчную (у тым лiку службовую) асобу, калi такая праверка праводзiцца ў адносiнах да гэтай асобы або iншага плацельшчыка (iншай абавязанай асобы), неабходнай iнфармацыяй аб якiм гэта фiзiчная асоба валодае.

Пры гэтым указанай фiзiчнай асобе загадзя накiроўваецца пiсьмовы выклiк у форме павесткi, якi змяшчае ўказанне на мэты, час выклiку, адрас, па якому трэба з’явiцца.

Павестка ўручаецца фiзiчнай асобе, якая выклiкаецца, пад распiску або iншым спосабам, што забяспечвае яе атрыманне асобай, якая выклiкаецца.

2. Пры немагчымасцi з’явiцца ва ўказаныя ў павестцы месца i (цi) час фiзiчная асоба абавязана паведамiць аб гэтым у падатковы орган, указаўшы прычыны, i ўзгаднiць iншае месца i (цi) час прыбыцця.

3. Пры адмове фiзiчнай асобы з’явiцца па выклiку падатковага органа або пры ўхiленнi ад яўкi падатковы орган для забеспячэння яўкi фiзiчнай асобы мае права зрабiць захады, устаноўленыя заканадаўствам.

Артыкул 78. Вынiкi падатковай праверкi

1. Па вынiках падатковай праверкi службовымi асобамi падатковых органаў складаюцца акт або даведка па форме, устаноўленай заканадаўствам.
(Пункт 1 артыкула 78 Кодэкса у рэдакцыі пункта 21 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

2. У акце выязной падатковай праверкi павiнны быць указаны:
(Абзац першы пункта 2 артыкула 78 Кодэкса дапоўнены словам, выдзеленым курсівам, у адпаведнасці з пунктам 11 артыкула 9 Закона Рэспублікі Беларусь ад 18 лістапада 2004 года №338-З).

2.1. падстава назначэння падатковай праверкi, дата i нумар прадпiсання на яе правядзенне, пасады, прозвiшчы i iнiцыялы асоб, якiя праводзiлi падатковую праверку;

2.2. даты пачатку i заканчэння падатковай праверкi (у выпадку перапынкаў указваецца iх перыяд), а таксама месца складання акта падатковай праверкi;

2.3. прозвiшча i iнiцыялы правяраемага плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) — фiзiчнай асобы, найменне правяраемага плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) — арганiзацыi, пасады, прозвiшчы i iнiцыялы работнiкаў плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) цi iншых яго прадстаўнiкоў, абавязаных падпiсаць акт падатковай праверкi, з абавязковым указаннем перыяду iх работы, а таксама iншых асоб, якiя прыцягваюцца да падатковай праверкi;

2.4. найменне, месца знаходжання (месца жыхарства) i падпарадкаванасць правяраемага плацельшчыка (iншай абавязанай асобы), улiковы нумар плацельшчыка (iншай абавязанай асобы), рэквiзiты бягучага (разлiковага) банкаўскага рахунку;

2.5. наяўнасць кнiгi ўлiку падатковых праверак, а таксама iнфармацыя аб зробленым у ёй запiсе аб дадзенай падатковай праверцы;

2.6. кiм i калi былi праведзены папярэднiя падатковыя праверкi за правяраемы перыяд па аналагiчнай тэматыцы, якiя прыняты меры па выяўленых фактах парушэння актаў заканадаўства;

2.7. пералiк правераных фiнансава-гаспадарчых аперацый (дакументаў), а таксама метады i перыяды iх праверкi;

2.8. месца, час (калi ён устаноўлены) i характар учыненага правапарушэння, акты заканадаўства, патрабаваннi якiх парушаны, устаноўленая заканадаўствам адказнасць за дадзены вiд парушэння;

2.9. факты ўтойвання цi несвоечасовай платы падаткаў, збораў (пошлiн), iншых парушэнняў фiнансавай дысцыплiны, няправiльнага вядзення бухгалтарскага ўлiку i складання справаздачнасцi;

2.10. памер нанесенага ўрону (пры яго наяўнасцi) i iншыя наступствы выяўленых парушэнняў;

2.11. пасады, прозвiшчы i iнiцыялы асоб, дзеяннi (бяздзейнасць) якiх пацягнулi парушэнне актаў заканадаўства;

2.12. iншыя звесткi, неабходныя для разгляду матэрыялаў аб учыненым падатковым правапарушэннi.

3. У акце падатковай праверкi павiнны быць аб’ектыўнасць, зразумеласць i дакладнасць выкладання выяўленых фактаў. Не дапускаецца ўключэння ў акт падатковай праверкi рознага роду не пацверджаных дакументальна меркаванняў i даных аб дзейнасцi правяраемага плацельшчыка (iншай абавязанай асобы).

Пры правядзеннi праверкi ўпаўнаважаныя службовыя асобы падатковага органа абавязаны высветлiць усе iстотныя для прыняцця абгрунтаванага рашэння факты i акалiчнасцi.

4. Вынiкi выязной падатковай праверкi, падчас якой не выяўлены парушэннi падатковага заканадаўства, афармляюцца даведкай.

Вынiкi камеральнай падатковай праверкi, у ходзе якой не выяўлены парушэннi падатковага заканадаўства, дакументальна не афармляюцца.
(Пункт 4 артыкула 78 Кодэкса дапоўнены словам, выдзеленым курсівам, а таксама часткай другой у адпаведнасці з пунктам 11 артыкула 9 Закона Рэспублікі Беларусь ад 18 лістапада 2004 года №338-З).

5. Акт цi даведка падатковай праверкi падпiсваюцца службовай асобай падатковага органа, якi праводзiць падатковую праверку, а таксама:

кiраўнiком плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) — арганiзацыi цi iншай асобай, упаўнаважанай у адпаведнасцi з устаноўчымi дакументамi, дагаворам цi заканадаўствам кiраваць арганiзацыяй, або плацельшчыкам — фiзiчнай асобай цi iх прадстаўнiкамi;

асобай, якая выконвае функцыi галоўнага (старшага на правах галоўнага) бухгалтара правяраемага плацельшчыка.

Акт цi даведка падатковай праверкi ўручаюцца плацельшчыку (iншай абавязанай асобе) цi яго прадстаўнiку i рэгiструюцца ў падатковым органе.

6. Плацельшчык (iншая абавязаная асоба) мае права падпiсаць акт з указаннем пярэчанняў па акту падатковай праверкi. Пярэчаннi па акту падатковай праверкi прадстаўляюцца плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) у падатковы орган, якi праводзiць падатковую праверку, не пазней чым праз пяць рабочых дзён з дня ўручэння яму акта падатковай праверкi. Пасля заканчэння ўстаноўленага пяцiдзённага тэрмiну пярэчаннi да разгляду не прымаюцца.

7. Абгрунтаванасць довадаў, выкладзеных у пярэчаннях, правяраецца службовай асобай падатковага органа, якая праводзiла падатковую праверку, i па iх складаецца заключэнне ў пiсьмовай форме, з якiм павiнны быць азнаёмлены работнiкi правяраемага плацельшчыка (iншай абавязанай асобы).

8. Рашэнне па акту падатковай праверкi прымаецца кiраўнiком (яго намеснiкам) падатковага органа ў межах яго кампетэнцыi, вызначанай гэтым Кодэксам, не пазней чым у 30-дзённы тэрмiн з дня атрымання матэрыялаў падатковай праверкi.

9. У выпадку адмовы плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) ад падпiсання акта падатковай праверкi ў iм робiцца адпаведная адзнака.

Адмова плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) ад падпiсання акта падатковай праверкi цягне адказнасць, прадугледжаную заканадаўствам.

Артыкул 79. Падатковая тайна

1. Падатковую тайну складаюць любыя звесткi, атрыманыя органамi, указанымi ў абзацах чацвёртым—сёмым артыкула 4 гэтага Кодэкса, аб плацельшчыках (iншых абавязаных асобах), за выключэннем звестак:

1.1. выказаных плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) самастойна цi з яго згоды;

1.2. аб улiковым нумары плацельшчыка;

1.3. аб статутным фондзе (капiтале) арганiзацыi;

1.4. аб парушэннях падатковага заканадаўства i мерах адказнасцi за гэтыя парушэннi;

1.5. прадастаўляемых падатковым цi праваахоўным органам iншых дзяржаў у адпаведнасцi з мiжнароднымi дагаворамi, адным з бакоў якiх з’яўляецца Рэспублiка Беларусь.

2. Падатковая тайна не падлягае выдаванню, за выключэннем выпадкаў, прадугледжаных заканадаўствам.

3. Звесткi, якiя з’яўляюцца падатковай тайнай, маюць спецыяльны рэжым захоўвання i доступу, якi вызначаецца заканадаўствам.

4. Страта дакументаў, якiя змяшчаюць звесткi, што з’яўляюцца падатковай тайнай, або выдаванне такiх звестак цягнуць адказнасць, прадугледжаную заканадаўствам.

РАЗДЗЕЛ IV

ПАДАТКОВЫЯ I МЫТНЫЯ ОРГАНЫ РЭСПУБЛIКI БЕЛАРУСЬ. АБСКАРДЖАННЕ РАШЭННЯЎ ПАДАТКОВЫХ ОРГАНАЎ

Глава 10

Падатковыя i мытныя органы Рэспублiкi Беларусь

Артыкул 80. Падатковыя органы

1. Падатковыя органы з’яўляюцца дзяржаўнымi органамi, якiя маюць правы юрыдычнай асобы, i ў межах сваёй кампетэнцыi праводзяць дзяржаўную палiтыку i ажыццяўляюць рэгуляванне i кiраванне ў сферы падаткаабкладання.

2. У выпадках, прадугледжаных заканадаўчымi актамi, паўнамоцтвы падатковых органаў могуць мець мытныя органы i iншыя ўпаўнаважаныя дзяржаўныя органы.

Падатковыя органы, а таксама мытныя органы i iншыя дзяржаўныя органы, якiя валодаюць паўнамоцтвамi падатковых органаў, выконваюць свае функцыi i ўзаемадзейнiчаюць пры дапамозе рэалiзацыi правоў i выканання абавязкаў, устаноўленых заканадаўствам.
(Частка другая пункта 2 артыкула 80 Кодэкса у рэдакцыі пункта 22 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

Артыкул 81. Правы падатковых органаў i iх службовых асоб

1. Падатковыя органы i iх службовыя асобы ў межах сваёй кампетэнцыi маюць права:

1.1. атрымлiваць ад плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) неабходныя для налiчэння i платы падаткаў, збораў (пошлiн) дакументы (iх копii), iншую iнфармацыю, якая датычыцца дзейнасцi i маёмасцi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы);

1.2. выклiкаць у падатковыя органы плацельшчыкаў (iншых абавязаных асоб), а таксама iншых асоб, якiя маюць дакументы i (або) iнфармацыю аб дзейнасцi плацельшчыкаў (iншых абавязаных асоб), у дачыненнi да якiх праводзiцца падатковая праверка;

1.3. заяўляць хадайнiцтвы:

1.3.1. аб лiквiдацыi арганiзацый i спыненнi дзейнасцi iндывiдуальных прадпрымальнiкаў;

1.3.2. аб пазбаўленнi арганiзацый i iндывiдуальных прадпрымальнiкаў спецыяльных дазволаў (лiцэнзiй) на ажыццяўленне пэўных вiдаў дзейнасцi;

1.4. у парадку, устаноўленым заканадаўствам, накiроўваць у суд iскi (заявы):

1.4.1. аб лiквiдацыi арганiзацыi, спыненнi дзейнасцi iндывiдуальнага прадпрымальнiка;

1.4.2. аб прызнаннi ажыццяўляемай плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) дзейнасцi незаконнай у выпадку парушэння ўстаноўленага парадку яе ажыццяўлення, а таксама аб прызнаннi здзелак (дагавораў) несапраўднымi;

1.4.3. аб спагнаннi падатку, збору (пошлiны), пенi за кошт маёмасцi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы);

1.4.4. аб эканамiчнай неплацежаздольнасцi (банкруцтве) плацельшчыка (iншай абавязанай асобы);

1.4.5. iншыя iскi (заявы), прадугледжаныя заканадаўствам;

1.5. атрымлiваць ад iншых дзяржаўных органаў, арганiзацый i фiзiчных асоб неабходныя для выканання ўскладзеных на падатковыя органы абавязкаў iнфармацыю i дакументы, у тым лiку заключэннi адпаведных спецыялiстаў, экспертаў;

1.6. пры правядзеннi падатковай праверкi правяраць у службовых асоб арганiзацый i фiзiчных асоб дакументы, якiя сведчаць асобу, бухгалтарскiя кнiгi i iншыя рэестры ўлiку, статыстычныя i бухгалтарскiя справаздачы, балансы, рахункi i iншыя дакументы, неабходныя для вылiчэння i платы падаткаў, збораў (пошлiн), наяўныя грошы ў касе i ў падсправаздачных асоб, каштоўныя паперы i iншую маёмасць, а таксама ў парадку, устаноўленым заканадаўствам, рабiць асабiсты надгляд i надгляд рэчаў, дакументаў, каштоўнасцяў i транспартных сродкаў, што знаходзяцца пры iх;

1.7. спаганяць ва ўстаноўленым гэтым Кодэксам парадку незаплачаныя (не поўнасцю заплачаныя) сумы падаткаў, збораў (пошлiн), пеняў;

1.8. прыпыняць у выпадках, устаноўленых гэтым Кодэксам, аперацыi плацельшчыкаў (iншых абавязаных асоб) па iх рахунках у банках;

1.9. доступу службовых асоб па-датковых органаў, якiя праводзяць падатковую праверку, на тэрыторыю або ў памяшканне плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) у парадку, устаноўленым артыкулам 74 гэтага Кодэкса;

1.10. назначаць iнвентарызацыю маёмасцi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) i апячатваць касы, памяшканнi, месцы захоўвання дакументаў i (або) маёмасцi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы);

1.11. у мэтах падатковага кантролю ў парадку, якi вызначаецца заканадаўствам, ствараць падатковыя пасты, забяспечваючы знаходжанне службовых асоб падатковых органаў на тэрыторыi i (або) у памяшканнях плацельшчыка (iншай абавязанай асобы);

1.12. уносiць у кампетэнтныя органы прапановы аб прыпыненнi выезду за межы Рэспублiкi Беларусь фiзiчных асоб да пагашэння iмi запазычанасцi па падатковаму абавязацельству;

1.13. праводзiць у парадку, якi вызначаецца заканадаўствам, кантрольныя закупкi таварна-матэрыяльных каштоўнасцяў i кантрольныя афармленнi заказаў на выкананне работ, аказанне паслуг для праверкi захоўвання плацельшчыкамi падатковага заканадаўства i ўстаноўленага парадку прыёму наяўных грашовых сродкаў.

Кантрольнай закупкай прызнаецца штучна створаная службовымi асобамi падатковых органаў сiтуацыя набыцця таварна-матэрыяльных каштоўнасцяў без мэты iх спажывання або наступнай рэалiзацыi;

1.14. забiраць пры правядзеннi выязной падатковай праверкi ў парадку, устаноўленым гэтым Кодэксам, дакументы плацельшчыка (iншай абавязанай асобы);

1.15. у выпадках i парадку, прадугледжаных заканадаўствам, канфiскоўваць рэчы i таварна-матэрыяльныя каштоўнасцi плацельшчыка (iншай абавязанай асобы), якiя з’яўляюцца аб’ектамi парушэння падатковага заканадаўства.

2. Пры адсутнасцi ў плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) дакументаў бухгалтарскага ўлiку i iншых дакументаў, звязаных з падаткаабкладаннем, падатковы орган мае права вызначаць памер належных да платы ў бюджэт падатку, збору (пошлiны) на падставе звестак аб руху грашовых сродкаў па рахунках плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) у банку i звестак, атрыманых аб названых асобах ад iншых органаў, арганiзацый i фiзiчных асоб, або ў разлiковым парадку ў адпаведнасцi з заканадаўствам на падставе звестак аб плацельшчыках (iншых абавязаных асобах), якiя займаюцца аналагiчнымi вiдамi дзейнасцi.

Вызначаныя ва ўказаным парадку сумы падаткаў, збораў (пошлiн) пераглядаюцца падатковым органам пры ўмове аднаўлення плацельшчыкам (iншай абавязанай асобай) бухгалтарскага ўлiку i прадстаўленнi дакументаў бухгалтарскага ўлiку, iншых дакументаў, звязаных з падаткаабкладаннем, але не пазней чым праз тры месяцы з дня ўручэння плацельшчыку акта падатковай праверкi.

3. Мiнiстэрства па падатках i зборах Рэспублiкi Беларусь мае права выдаваць у адпаведнасцi з гэтым Кодэксам i (або) iншымi актамi падатковага заканадаўства нарматыўныя прававыя акты, абавязковыя для выканання плацельшчыкамi (iншымi абавязанымi асобамi), падатковымi органамi i iх службовымi асобамi.

4. Падатковыя органы маюць таксама i iншыя правы, устаноўленыя заканадаўствам.
(Артыкул 81 Кодэкса у рэдакцыі пункта 23 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

Артыкул 82. Абавязкi падатковых органаў i iх службовых асоб

1. Падатковыя органы i iх службовыя асобы абавязаны:

1.1. дзейнiчаць у строгай адпаведнасцi з заканадаўствам;

1.2. карэктна i ўважлiва адносiцца да плацельшчыкаў (iншых абавязаных асоб), iх прадстаўнiкоў, не прынiжаць iх гонару i годнасцi;

1.3. ажыццяўляць кантроль за выкананнем падатковага заканадаўства, правiльным налiчэннем, поўнай i своечасовай платай падаткаў, збораў (пошлiн), пеняў;

1.4. весцi ўлiк плацельшчыкаў (ва ўстаноўленых выпадках — iншых абавязаных асоб) у Дзяржаўным рэестры плацельшчыкаў (iншых абавязаных асоб) i iншых устаноўленых заканадаўствам рэестрах;

1.5. выдаваць нарматыўныя прававыя акты аб парадку налiчэння, платы i спагнання падаткаў, збораў (пошлiн), а таксама iнфармаваць у межах сваёй кампетэнцыi плацельшчыкаў (iншых абавязаных асоб) па iх запытах;

1.6. у парадку, устаноўленым падатковым заканадаўствам, праводзiць падатковыя праверкi;

1.7. у выпадку невыканання цi неналежнага выканання плацельшчыкамi (iншымi абавязанымi асобамi) падатковых абавязацельстваў, няплаты (няпоўнай платы) пеняў прымяняць спосабы забеспячэння выканання падатковых абавязацельстваў, пеняў, а таксама забяспечваць спагнанне няўплачаных (не цалкам заплачаных) падаткаў, збораў (пошлiн), пеняў у парадку, устаноўленым гэтым Кодэксам;

1.8. патрабаваць ад плацельшчыкаў (iншых абавязаных асоб) лiквiдацыi выяўленых парушэнняў падатковага заканадаўства i кантраляваць выкананне гэтых патрабаванняў;

1.9. у парадку, устаноўленым гэтым Кодэксам, ажыццяўляць залiк цi вяртанне залiшне заплачаных цi залiшне спагнаных сум падаткаў, збораў (пошлiн), пеняў i працэнтаў па iх;

1.10. перадаваць (уручаць) плацельшчыку (iншай абавязанай асобе) цi яго прадстаўнiку свае рашэннi ў адносiнах да гэтых асоб ва ўстаноўленыя падатковым заканадаўствам тэрмiны асабiста (пад распiску) або iншым спосабам, якi сведчыць аб даце атрымання гэтага рашэння цi аб даце накiравання адпаведнай заказной карэспандэнцыi па месцы жыхарства фiзiчнай асобы цi па месцы знаходжання арганiзацыi;

1.11. захоўваць падатковую тайну i выконваць правiлы захоўвання звестак аб плацельшчыках (iншых абавязаных асобах);

1.12. прымаць i рэгiстраваць заявы, паведамленнi i iншую iнфармацыю аб парушэннях падатковага заканадаўства i ажыццяўляць ва ўстаноўленым парадку iх праверку;

1.13. весцi ўлiк належных да аплаты i фактычна заплачаных плацельшчыкамi (iншымi абавязанымi асобамi) сум падаткаў, збораў (пошлiн), пеняў, складаць i прадстаўляць падатковую справаздачнасць па форме i ў парадку, устаноўленых заканадаўствам;
(Падпункт 1.13 пункта 1 артыкула 82 Кодэкса у рэдакцыі пункта 24 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 года №225-З).

1.14. перадаваць праваахоўным органам у адпаведнасцi з iх кампетэнцыяй матэрыялы па фактах парушэнняў заканадаўства, за якiя прадугледжана крымiнальная адказнасць;

1.15. адмяняць рашэннi нiжэйстаячых падатковых органаў, якiя не адпавядаюць заканадаўству.

2. Падатковыя органы нясуць таксама i iншыя абавязкi, вызначаныя заканадаўчымi актамi.

3. Не дапускаецца прыцягваць падатковыя органы для выканання абавязкаў, якiя не ўскладзены на iх заканадаўчымi актамi.

Артыкул 83. Правы i абавязкi мытных органаў

1. Мытныя органы карыстаюцца правамi i нясуць абавязкi падатковых органаў па спагненню падатковых плацяжоў у адпаведнасцi з падатковым заканадаўствам, гэтым Кодэксам, iншымi актамi падатковага заканадаўства.

2. Мытныя оганы ажыццяўляюць у парадку, устаноўленым падатковым заканадаўствам, прыцягненне да адказнасцi асоб за парушэнне падатковага заканадаўства ў сувязi з перамяшчэннем тавараў праз мытную гранiцу Рэспублiкi Беларусь.

3. Для ажыццяўлення падатковага кантролю мытныя органы перадаюць падатковым органам атрыманую ад плацельшчыкаў iнфармацыю па мытнай справе.

Артыкул 84. Адказнасць падатковых i мытных органаў i iх службовых асоб

1. Падатковыя i мытныя органы нясуць адказнасць за ўрон, нанесены плацельшчыкам (iншым абавязаным асобам) з прычыны сваiх незаконных рашэнняў, неправамерных дзеянняў (бяздзеяння), а таксама незаконных рашэнняў, неправамерных дзеянняў (бяздзеяння) сваiх службовых асоб пры выкананнi iмi службовых абавязкаў.

Нанесены ўрон кампенсуецца ў парадку, прадугледжаным заканадаўствам.

2. За незаконныя рашэннi, неправамерныя дзеяннi (бяздзеянне) службовыя асобы падатковых i мытных органаў нясуць дысцыплiнарную, адмiнiстрацыйную, крымiнальную i (цi) iншую адказнасць у адпаведнасцi з заканадаўствам.

Глава 11

Парадак i тэрмiны абскарджання рашэнняў падатковых органаў, дзеянняў (бяздзеяння) iх службовых асоб

Артыкул 85. Права на абскарджанне

Кожны плацельшчык (iншая абавязаная асоба) мае права абскардзiць рашэннi падатковых органаў, дзеяннi (бяздзеянне) iх службовых асоб, калi ён мяркуе, што такiя рашэннi цi дзеяннi (бяздзеянне) прыняты цi зроблены з парушэннем палажэнняў, устаноўленых падатковым цi iншым заканадаўствам, або парушаюць яго правы.

Артыкул 86. Парадак абскарджання

1. Рашэннi падатковых органаў, дзеяннi (бяздзеянне) iх службовых асоб могуць быць абскарджаны ў вышэйстаячы падатковы орган цi вышэйстаячай службовай асобе i (цi) у агульны цi гаспадарчы суд.

Падача скаргi ў вышэйстаячы падатковы орган цi вышэйстаячай службовай асобе не выключае права на падачу скаргi ў суд.

2. Абгрунтаванасць назначэння падатковай праверкi, за выключэннем праводзiмай па даручэнню Прэзiдэнта Рэспублiкi Беларусь, Урада Рэспублiкi Беларусь, Камiтэта дзяржаўнага кантролю Рэспублiкi Беларусь, можа быць абскарджана ў вышэйстаячы падатковы орган, а таксама ў адпаведны савет па каардынацыi кантрольнай дзейнасцi ў вобласцi цi ў Савет па каардынацыi кантрольнай дзейнасцi ў Рэспублiцы Беларусь.

Артыкул 87. Парадак i тэрмiны падачы скаргi ў вышэйстаячы падатковы орган
цi вышэйстаячай службовай асобе падатковага органа

1. Скарга на рашэнне падатковага органа цi дзеянне (бяздзеянне) яго службовай асобы, акрамя скаргаў на дзеяннi, звязаныя з адмiнiстрацыйнымi спагнаннямi, падаецца адпаведна ў вышэйстаячы падатковы орган цi вышэйстаячай службовай асобе падатковага органа.

2. Скарга ў вышэйстаячы падатковы орган цi вышэйстаячай службовай асобе падатковага органа падаецца, калi iншае не прадугледжана гэтым артыкулам, на працягу аднаго месяца з дня, калi плацельшчык (iншая абавязаная асоба) даведаўся цi павiнен быў даведацца аб парушэннi сваiх правоў.

У выпадку пропуску па ўважлiвай прычыне тэрмiну падачы скаргi гэты тэрмiн па заяве асобы, якая падае скаргу, можа быць адноўлены адпаведна вышэйстаячым падатковым органам цi вышэйстаячай службовай асобай падатковага органа.

3. Скарга падаецца ў пiсьмовай форме. Да скаргi павiнны быць прыкладзены дакументы, якiя яе абгрунтоўваюць.

4. Асоба, якая падала скаргу ў вышэйстаячы падатковы орган цi вышэйстаячай службовай асобе падатковага органа, да прыняцця рашэння па гэтай скарзе можа яе адклiкаць на падставе пiсьмовай заявы.

5. Абскарджанне дзеянняў службовых асоб падатковага органа, звязаных з накладаннем адмiнiстрацыйных спагнанняў, робiцца ў адпаведнасцi з заканадаўствам.

Артыкул 88. Разгляд скаргi вышэйстаячым падатковым органам цi вышэйстаячай
службовай асобай падатковага органа

1. Скарга плацельшчыка (iншай абавязанай асобы) разглядаецца вышэйстаячым падатковым органам цi вышэйстаячай слубовай асобай падатковага органа ў тэрмiн не пазней за адзiн месяц з дня яе атрымання, калi iншае не прадугледжана пунктам 2 гэтага артыкула.

2. Па вынiках разгляду скаргi вышэйстаячы падатковы орган цi вышэйстаячая службовая асоба падатковага органа мае права:

2.1. задаволіць скаргу;

2.2. пакiнуць скаргу без задавальнення;

2.3. прадоўжыць да трох месяцаў тэрмiн разгляду скаргi з назначэннем дадатковай падатковай праверкi;

2.4. адмянiць рашэнне падатковага органа;

2.5. змянiць рашэнне падатковага органа цi ўнесцi новае рашэнне.

3. Аб прынятым па скарзе рашэннi на працягу пяцi працоўных дзён з дня яе прыняцця паведамляецца ў пiсьмовай форме асобе, якая падала скаргу.

Артыкул 89. Наступствы падачы скаргi

1. Падача скаргi не прыпыняе выканання абскарджваемых рашэння падатковага органа цi дзеянняў (бяздзеяння) яго службовых асоб.

2. Калi падатковы орган, якi разглядае скаргу, мае падставы меркаваць, што абскарджваемыя рашэнне падатковага органа цi дзеяннi (бяздзеянне) яго службовай асобы не адпавядаюць заканадаўству, названы орган мае права цалкам цi часткова прыпынiць выкананне абскарджваемых рашэння цi дзеянняў (бяздзеяння). Рашэнне аб прыпыненнi выканання абскарджваемых рашэння цi дзеянняў (бяздзеяння) прымаецца кiраўнiком падатковага органа цi яго намеснiкам.

Прэзiдэнт Рэспублiкi Беларусь А. ЛУКАШЭНКА

19 снежня 2002 г., г. Мiнск.

№ 166-З

<<< вярнуцца да каталогу <<< вярнуцца да пачатку Закона паглядзець каментарый >>>


Rating All.BY Rambler's Top100
Hosted by uCoz